8 maart, anno Haïti

Vrouwendag

Elk jaar wordt er in heel de een daq aan de vrouwen gewijd. Het is de Internationale Vrouwendag, die op diepgaande wijze verbonden is met de strijd die vrouwen voeren tegen elke vorm van uitbuiting en discriminatie.

Waarom vindt die dag op 8 maart plaats? Omdat deze datum door een waar toeval een mijlpaal betekent in de geschiedenis van de vrouwenstrijd. Inderdaad, op deze bewuste 8 maart hebben zich op verschillende ogenblikken, en in verschillende landen, gebeurtenissen voorgedaan die nauw verband houden met de strijd van vrouwen voor gelijkheid en rechtvaardigheid.

Dit was reeds het geval op 8 maart 1857 in New York ,waar tientallen textielarbeidsters protesteerden tegen hun moeilijke levensomstandigheden en stemrecht eisten. Op 8 maart 1905 staakten in Rusland de arbeidsters, waardoor ze deelnamen aan de strijd om het regime van de Tsaren omver te gooien. Op 8 maart 1908 bezetten textielarbeidsters in Chicago hun fabriek om te protesteren tegen hun lange werkdagen van zestien uur, enz….

In 1921 kon men dan ook geen betere datum kiezen om de Internationale Vrouwendag te organiseren.

Er is sindsdien voor de vrouwen in veel landen reeds heel wat ten gunste veranderd: ze namen meer en meer deel aan het economische leven en integreerden zich ook meer en meer in het politieke leven.

Op Haïti

Sinds de Verenigde Naties het decennium van de vrouw afgekondigd hebben, zijn in Haïti verscheidene vrouwenorganisaties ontstaan. Zij vragen erkenning voor de problemen van de vrouw en zij streven naar een oplossing voor die problemen en naar een grotere deelname in de nationale ontwikkeling. Maar alles verloopt een beetje volgens het ritme van het land.

Voor ons in het CPFO (Centre pour la Promotion des Femmes Ouvrières) is 8 maart een gelegenheid om ons samen met de arbeidsters te bezinnen op onze werk- en levensomstandigheden. Steeds weer is het een moment om openlijk een aantal mistoestanden aan te klagen. Er zijn nog steeds onrechtvaardigheden: arbeidscontracten zijn niet in orde, sociale zekerheid bestaat niet, het minimumloon is veel te laag, de hygiënische omstandigheden zijn abominabel enz…

Toch werden er al resultaten behaald. De vrouwen die het centrum bezoeken, weten hun eisen te formuleren en zich te integreren in bestaande groeperingen zoals vakbonden en vrouwenorganisaties. Op nationaal niveau is er echter nog veel werk aan de winkel. Een echte gedragsverandering laat nog op zich wachten.

Is 8 maart een beetje een feestdag, de strijd moet toch elke dag worden verder gezet.

Djénane Ledan Montas – directrice CPFO
1 maart 2001

Nvdr.: Over de situatie van de vrouw in Haïti lees je meer in ons dossier.

Meer artikels uit deze Lambi