Vlaams Haïti Overleg

Door haar massale deelname aan de verkiezingen van 21 mei 2000 heeft de bevolking uitdrukkelijk te kennen gegeven dat zij een einde wou maken aan de parlementaire crisis, een van de redenen waardoor het land er al jaren geblokkeerd bij ligt. Nationale en internationale waarnemers waren unaniem in het prijzen van de discipline en het verantwoordelijkheidsgevoel van onze burgers ook al was er voorafgaandelijk geen campagne van burgerlijke opvoeding.

Vandaag is die bevolking het slachtoffer van een politieke blokkering met tal van sociale en economische gevolgen. In al haar onverschilligheid ten overstaan van de bevolking schijnt de politieke klasse de rechten van de Haïtianen alleen maar gelijk te stellen met het uitbrengen van een stem, die zij dan nog niet eens respecteert. Waar zijn het recht op arbeid, het recht op opvoeding, het recht op gezondheid, het recht op een degelijke woning gebleven?

Is de politieke klasse niet medeplichtig aan het feit dat deze rechten geschonden worden?

Scheuren in het sociale weefsel

De desastreuze economische gevolgen van de politieke crisis zijn niet te ontkennen. Wij, de organisaties die deze nota ondertekenen, zijn getuigen van de nefaste gevolgen op het sociale en mentale vlak en op het gedrag van de bevolking. Wij zijn ook de getuigen van de verdeeldheid in het sociale weefsel. De stress, de frustratie zijn alledaagse kost geworden. De schrik maakt zich meester van de geesten. De onveiligheid, het geweld en de tegennatuurlijke alliantie met de vijanden van gisteren versterken het gevoel dat de straffeloosheid nog mooie dagen zal kennen.

Geconfronteerd met dergelijke plagen kiezen de Haïtianen er voor om massaal het land te verlaten. Een van de bestemmingen is de Dominicaanse Republiek. Economische vluchtelingen (_boat people_) trotseren opnieuw de zee om Amerikaanse oevers te bereiken.

Geen woorden maar daden

Is de crisis in de eerste plaats niet de resultante van onze politieke praktijken zelf? De politiekers moeten hieraan een einde te maken. Zo moeten zij een politiek akkoord uitwerken dat rekening houdt met de meest dringende verzuchtingen van het volk. Elke overeenkomst moet tot stand komen in een geest van waarheid en respect voor de bevolking. Zij zullen elkaar recht in het gelaat moeten kijken.

Ook moeten zij de instellingen die voorzien zijn in de grondwet oprichten en versterken vooraleer te denken aan een herneming van het verkiezingsproces. De werking van de instituties moet een geloofwaardige verkiezingsstructuur in de hand werken om het vertrouwen van de bevolking te winnen. De onafhankelijkheid van het electorale apparaat ten overstaan van de politieke partijen is fundamenteel.

Tot slot moeten we het ook hebben over de rol van de internationale gemeenschap. Sommige steunmaatregelen voor de protagonisten, sommige verklaringen kunnen de crisis verergeren. Is zij niet meer dan enkel maar een toeschouwster? Sancties die de bevolking direct raken moeten vermeden worden. Vandaag lijkt het er op dat de internationale gemeenschap zich in haar tussenkomsten veel meer laat leiden door de verwerkelijking van haar eigen interesses dan dat ze meewerkt aan een oplossing.

Het is vandaag hoogdringend tijd dat de Haïtianen van goede wil zich engageren om de eenheid van de natie te herstellen.