Vlaams Haïti Overleg

Het is, in “vakkringen”, een voorbeeld dat al jaren meegaat om de grootspraak rond de voordelen van de liberalisering te ontkrachten: sinds Haïti de douanetarieven op de invoer van rijst heeft aangepast, beter gezegd: heeft moeten aanpassen in het kader van de zogeheten liberalisering of mondialisering, is de binnenlandse rijstsector nagenoeg ineengestort. Laat er nu net één sector zijn die goed functioneerde, die tienduizenden mensen werk bood, die het land toeliet om alvast voor een deel in zijn eigen voedselbehoeften te voorzien…

Het mag blijkbaar niet zijn: wij – de landen van het rijke westen –zeggen onverbloemd (wel wetend dat het land niet echt een keuze heeft) tegen Haïti: als jullie nog subsidies van ons willen, of ontwikkelingshulp, dan moeten deze en gene sector worden geprivatiseerd, geliberaliseerd, gemondialiseerd. Wie daar uiteindelijk beter van wordt? Lees het dossier op bladzijde 9-14. Het antwoord is huiveringwekkend duidelijk: de Haïtiaanse rijstteler niet, de gemiddelde Haïtiaan niet, geheel Haïti niet. Wel de Amerikaanse rijstexporteurs…

We nemen in dit nummer ruim de plaats en tijd voor een degelijk dossier over landbouw en liberalisering,en over de concrete gevolgen van dat alles in Haïti. Toegegeven: een dossier waar de lezer even zijn tanden moet inzetten, maar dat mag toch niet teveel gevraagd zijn? Zo af en toe moet een mens eens echt hardop kunnen zeggen waar het op aankomt. Koppen met nagels slaan. In de hoop dat het geluid van het gehamer wordt gehoord, getransformeerd wordt in een gelijk…