Een “charmant” poedertje voor Fenol

Iedereen herinnert zich wel de verhalen uit onze duistere jaren van de Middeleeuwen, waarin jacht gemaakt werkt op heksen en tovenaars die allerlei mysterieuze drankjes en zalfjes maakten voor goed en kwaad. Voeg daar nog wat verhalen aan toe van onze grootvaders die familie hadden in de toenmalige Congo, over stammen uit de Afrikaanse oerwouden en savannes die ook allerlei mysterieuze poeders en brouwsels maakten, en je bent zo klaar om de verhalen over vergiften en “charmes” (bezweringen die mannen hopeloos verliefd maken op een vrouw) uit het binnenland van Haïti klakkeloos te slikken.

Gelukkig zijn er, zodra je in Haiti aankomt, genoeg nuchtere blanken die je geruststellen en al deze verhalen afdoen als bangmakerij voor goedgelovige zielen die maar al te graag griezelen. En als je dan toch zo nieuwsgierig bent en de Haïtianen uitvraagt over dergelijke verhalen, krijg je meestal enkele bedekte lachjes terug en wordt er op slinkse wijze van onderwerp veranderd.

Maar wat gebeurt er als je op een vroege ochtend een telefoontje krijgt met de melding dat je chauffeur, die soms wel eens voor je reed als de dienstwagen naar de garage moest voor onderhoud, of die je naar de luchthaven bracht of je daar kwam ophalen, levenloos in het ziekenhuis ligt? Ik herinner mij de enkele ritten met Fenol tijdens welke hij mij vertelde over een jonge dame die zich tot hem aangetrokken voelde, maar liet verstaan dat er toch wel een klein “probleempje” was. Diezelfde jonge dame had al een echtgenoot, en ook hijzelf had een dame waarmee hij samenwoonde en reeds 5 kinderen had. Dus besloot hij wijselijk een einde te maken aan deze relatie, zodat ze beiden terug konden naar hun eigen echtelijke relatie.

Tot Fenol op die maandag op zijn normale werkplaats aankwam waar hij als chauffeur werkte voor het Ministerie van Gezondheid en iedereen opmerkte hoe de ene helft van zijn gezicht opgezwollen was. Algemeen geloofde met dat het hier ging om een simpele ontstoken kies, maar na enige tijd begon hij ook te klagen van hevige krampen. En voor de dag om was, werd Fenol met hevige pijnen in allerijl naar het “Hôpital Générale” gevoerd. Zijn familie smeekte de chirurgen om te opereren, maar de geneeskundige staf wist niet wát te opereren, want geen enkel van de uitgevoerde onderzoeken leverde een verklaring voor het verschrikkelijke lijden van de man. En bij het ochtendkrieken van die woensdag was het Fenol allemaal teveel geworden en was hij jammerlijk overleden.

Iedereen die van het gebeuren op de hoogte was, wist plots waarover het ging: Fenol was vergiftigd en de beschuldigende vinger wees bijna onmiddellijk naar de jonge dame die hij verlaten had. Toen zij het nieuws van Fenols overlijden vernam, legde zij huilend en jammerend een bekentenis af: ze wou niet dat Fenol haar verliet en had daarom een plaatselijke “hougan” (voodoo-priester) verzocht om een poedertje, dat Fenol van haar zou doen houden. Ze moest het poeder in zijn glas vruchtensap doen en hij zou zich wel even slecht voelen, maar dan hopeloos op haar verliefd worden en haar nooit meer verlaten. Blijkbaar was er echter iets misgegaan bij de bereiding van het “charme-poedertje”, dat Fenol fataal werd. De jonge dame werd onmiddellijk in voorarrest geplaatst, haar echtgenoot kwam woedend allerlei dreigementen uiten in de garage van het Ministerie en de moeder van vijf kinderen kwam de collega’s van haar overleden man om een financiële bijdrage vragen, want de werkverzekering dekte maar de helft van de begrafeniskosten…

En hoe zag het er uit op de begrafenis? Het werd een heel rustige dienst nadat de intussen vrijgekomen jonge dame uit de kerk was gezet na een hoogoplopende scheldpartij waarbij een eindeloos aantal variaties van het woord “moordenares” ten beste werd gegeven door de aanwezigen. Dus nu zit er een werkeloze moeder thuis met vijf kinderen, en een moordenares met een gebroken hart loopt vrij rond want niemand heeft geld genoeg om een advocaat te betalen om haar aan te klagen. En ik? Ik mis Fenol, mijn betrouwbare en onverstoorbare chauffeur. En ik ben benieuwd hoe het volgende mij aangeboden glaasje vruchtensap zal smaken…

Gerrit Matton
1 maart 2007