Er beweegt wat in Haïti…

De zaterdagvlucht van Miami naar Port-au-Prince zit niet overvol. Mensen hebben goed gevulde valiezen mee, maar niet meer die overvolle handbagage, zoals vroeger vaak het geval was. Op de vlucht wordt een aantal mensen geholpen met de immigratieformulieren die je als buitenlander moet invullen om de U.S. binnen te komen…

Eens in Port-au-Prince valt me de rust op. Het is natuurlijk zaterdagmiddag, een vrije dag en bijgevolg minder verkeer. En toch valt het op. Ook dat er zo weinig vuilnis op straat ligt.Er staan nu op vele plaatsen vuilnisbakken, groene open containertjes die twee of drie keer per week leeggemaakt worden door de stedelijke vuilniswagens zoals wij die kennen. En her en der worden de straten geveegd en de riolen regelmatig gereinigd. Dit is wel belangrijk nu het regenseizoen begint. Spijtig genoeg doen niet alle gemeenten dit.

Voetpaden en verkeerslichten

In de hoofdstad zijn de straten breder geworden, met andere woorden: woningen of eigendommen die hun muren tot op de rand van het voetpad hadden staan, hebben die moeten afbreken en op een respectabele afstand van de straatrand terug moeten/kunnen opbouwen. Voor de voetgangers is er nu een deftig voetpad. Ook de straatverkopers hebben op vele plaatsen hun plekje moeten opgeven en zich op de officiële marktplaatsen gaan installeren. Wie toch weer zijn plek op de straatrand inneemt, wordt door de politie verjaagd of beboet.

Verkeerslichten (werkend op zonnepanelen) en verkeerspolitie op alle drukke verkeersassen en kruispunten, en het werkt (meestal toch). En de auto’s, ongelooflijk hoeveel nieuwe grote wagens je ziet rondrijden, rijdende wrakken zijn fel verminderd. Je zou denken dat er geen economische crisis is als je dit allemaal ziet…

De realiteit is echter wel anders. De kosten van het levensonderhoud zijn fel gestegen het voorbije jaar. Anderzijds is er de economische crisis in de Verenigde Staten en wereldwijd waardoor de stortingen van de familie in het buitenland fel zijn gedaald. Dat laat zich in vele families voelen. De stijging van de brandstofprijzen verhoogde de transportkosten, niet alleen voor de taptap en de bussen, ook voor al het voedsel dat wordt aangevoerd en ingevoerd en naar de diverse landhoeken moet worden gebracht. Er waren de zware orkanen die in september voor miljoenen en miljoenen dollars aan oogst van voedsel hebben vernield. Dit laat nog steeds zijn sporen na in vele streken.

Landbouw

Hier schijnt wel wat te bewegen, ten minste bij de boeren wordt hard gewerkt. Van een echt beleid is echter nog niet veel sprake.
De minister van landbouw is omringd door twee staatssecretarissen: één voor dierenproductie en al wat hiermee samenhangt en één voor landbouwproductie. Op een vergadering in januari werden heel wat beloftes gedaan, maar door gebrek aan middelen (de begroting voor 2009 is nog steeds niet goedgekeurd) kan er moeilijk gewerkt worden.

Sinds de voedselrellen in april 2008 en vooral na de zware cyclonen, met enorme schade aan landbouw en veeteelt, is het land wakker geschud en leeft er op alle niveaus bezorgdheid voor de landbouw, de voedselzekerheid en het milieu. Er zijn dagelijks interviews over het thema in de radio’s en in de schrijvende pers, en in de scholen wordt aan bewustmaking gewerkt. De president spreekt er over in zijn zeldzame speeches.
En op het terrein horen en zien we bij onze partnerorganisaties dat er een stijgende vraag is naar planten en bomen. De boerenorganisaties en organisaties die boerenfamilies vormen en begeleiden, promoten sterk de familiale landbouw- en voedselproductie en zorgen ervoor dat op de hellingen gewerkt wordt met erosiebeschermende technieken. Het is echt opvallend dat er nu ineens zoveel aandacht is voor dit thema.

Boeren zijn zich veel bewuster geworden van het belang van eigen productie. Er is enorme interesse voor nieuwe technieken zoals compostering voor bemesting, want meststoffen zijn te duur, en men stelt vast dat met compost de opbrengst verbetert. Technieken van beschermende beplantingen, bodembescherming, enz.. worden meer en meer toegepast en verspreiden zich als een olievlek bij de boeren in de streek. Door het herstel van de uitvoer van mango’s wil iedereen nu mangobomen hebben en herneemt ook de kippenkweek, om te concurreren met de massale invoer van eieren uit de Dominicaanse Republiek.

Ik kom tot de vaststelling dat er toch wel wat beweegt in Haïti, maar de weg is zeker nog lang en er zal nog veel moed en volharding nodig zijn.

Greet Schaumans
1 juni 2009