Vlaams Haïti Overleg

Terwijl de media in Haïti druk commentaar leveren op de verkiezingsuitslagen en de omvang van de fraude tijdens de jongste twee verkiezingsrondes, zet het overgrote deel van de Haïtianen stoïcijns zijn overlevingsstrijd verder. Veel vertrouwen in de verkiezingen was er niet. Hoe langer de politieke chaos aanhoudt, hoe meer mensen zich afkeren van een democratiseringsproces dat van bovenaf wordt opgelegd. Van ‘Democratie’ met een hoofdletter liggen zij al lang niet meer wakker. Waarom zouden ze? Op hun klachten en talrijke noden wordt amper ingegaan. Daarentegen werken zij in hun thuisomgeving, in de hoop dat het tij eens keert, geduldig met elkaar aan overleginstrumenten en overlevingsstructuren.

Voor dit trage opbouwwerk is er in politiek Port-au-Prince interesse. Temeer daar het aansluit bij de decentralisering die de regering op gang wil brengen waarbij men grotere bevoegdheden zal toekennen aan de departementale en gemeentelijke overheden. Maar het in praktijk brengen van dergelijk ambitieus politiek project loopt moeizaam. Terwijl sommige politici de decentralisering met inbegrip van de lokale inspraak alle kansen willen geven, bieden anderen weerwerk, zetten vertragingsmechanismen in werking of zijn druk bezig om een inkomstenbron als senator, volksvertegenwoordiger of kabinetsmedewerker veilig te stellen.

Het eindresultaat is dat er weinig beweegt. En dat wrevel groeit, zowel in binnen- als buitenland. Zo heeft Amerika eind augustus aangekondigd dat het niet wilde samenwerken met een parlement dat in onregelmatige omstandigheden is verkozen. Japan heeft gedreigd de hulp stop te zetten. Canada en de Europese Unie lieten weten dit ook te doen.

Is dit chantage of moeten we spreken van een internationale gemeenschap die zoekt hoe zij haar verantwoordelijkheid opneemt? Hoe dan ook staan er 500 miljoen dollars op het spel die het moegetergde en verpauperde volk overigens best kunnen gebruiken. Op bijeenkomsten allerhande roept de Haïtiaanse bevolking haar politieke leiders tot de orde. Veelal gaat dat met muziek gepaard. Muziek is en blijft voor de meeste Haïtianen een ontspanning; vaak ook een uitlaatklep om de ellende even opzij te zetten. Maar voor wie goed luistert is die muziek meer dan omlijsting. Wat je niet gezegd krijgt op een formele vergadering, kan je kwijt in je muziek: frustratie, woede, ontgoocheling.

Zo zijn muziek en feest in het algemeen een politiek signaal, een boodschap, een uitnodiging tot verandering. In het dossier van deze Lambi lees je alles over de relatie muziek en politiek. Maar deze Lambi biedt je ook actualiteit en duiding, zowel van het sociale als het politieke front. Veel leesplezier.