Over wat er zoal verkeerd kan gaan in het verkeer...

Het is niet de eerste keer dat ik het over de verkeerssituatie in Haïti heb, maar je vraagt je soms echt wel af wie sommige dingen bedenkt alhier. Laten we even het buitensporige gedrag buiten beschouwing laten van sommige chauffeurs, die na twee uur rondjes draaien op het stadsplein in een aftands kevertje en tegen de juiste betaling hun rijbewijs kregen op het politiebureau….

Iedereen is het er al lang over eens dat de grootste verkeersellende veroorzaakt wordt door het openbare vervoer (de befaamde taptaps) die gewoon stoppen waar iemand wil op- of afstappen. Iemand van het gemeentebestuur van Petionville heeft op een of andere reis waarschijnlijk gezien dat in andere landen bussen een vaste stopplaats hebben en dat er op die plaats dan soms zelfs extra parkeerruimte is, zodat de rest van het verkeer niet gehinderd wordt. Schitterend idee!

Er wordt een begroting opgesteld voor de aanmaak van een serie genummerde bordjes voor haltes, met zelfs vermelding voor welke route die bestemd zijn. Want elke taptap is nu verplicht om op zijn zijkant te vermelden welke route hij volgt. Sommige houden het wel – rijkelijk vaag – bij “Petionville – Laville”, zodat ze nog verschillende routes kunnen doen, want alle wegen leiden uiteindelijk wel naar de benedenstad. Maar hoe verklaar je dat je over een afstand van 300 meter opeenvolgend de volgende halteborden vindt met opschriften “arret #18, “arret #10” en “arret #37” van de route Petionville-Bourdon? Waar zijn de haltes met de tussenliggende nummers? En waarom liggen halte #13 en #14 zo dicht bij elkaar dat je er nauwelijks een auto kan tussenparkeren?

Reflectoren

Dat de wegen niet goed zijn in Haiti, is voor de meeste mensen nu wel duidelijk, maar we mogen niet klagen over de wegen in de hoofdstad zelf; de overheid doet haar best om de voornaamste wegen van een nieuwe asfaltlaag te voorzien, met zelfs op de midden- en zijlijn reflectoren in twee kleuren (wit en geel) zodat in de avondlijke uren, als er geen straatverlichting is, zelfs de meest beschonken chauffeur zou moeten zien of hij aan de goede kant van de weg rijdt, want alcoholcontroles kennen we nog niet in Haiti.

Jammer dat we maar een tweetal weken konden genieten van die mooie wegreflectoren, op de een of andere manier verdwenen die als sneeuw voor de zon. Veel fietsen zijn er niet in Port-au-Prince, dus daarvoor worden ze niet gebruikt, in het slechtste geval zijn er mensen die denken dat die reflectoren licht geven in plaatsen van weerkaatsen en hebben ze die thuis in de woonkamer geïnstalleerd. Wat een teleurstelling toen het licht uitging!

Verkeersagenten

Werkuren van de verkeerspolitie zijn blijkbaar goedkoper dan het doen werken van verkeerslichten op zonne-energie, want op de spitsuren staat onder elk verkeerslicht een politieagent. Blijkbaar heeft elke politieagent zijn eigen versie van hand-, arm en gezichtsbewegingen om het verkeer te regelen. Voor de veiligheid van de voetgangers heeft men dan maar zebrapaden geschilderd. Jammer genoeg is men vergeten de mogelijke gebruikers te vertellen waarvoor die witte strepen op de baan nu eigenlijk dienen. En als er iemand een voet op dat zebrapad zet, kan je maar beter niet plots remmen, want de chauffeur achter jou was zeker niet van plan om te remmen voor die zwakke weggebruiker.

Als de nood het hoogst is, wordt er wel weer een een nieuwe oplossing gevonden, deze keer in de vorm van een verkeersbord of, beter gezegd, borden. Men heeft blijkbaar iemand gevraagd om kopieën te maken van de Europese verkeersborden voor oversteekplaatsen voor voetgangers. Zijn model lag wel een keertje omgekeerd, want de voetganger op het bordje kijkt soms links en dan weer rechts. Wel heeft hij opgemerkt dat kinderen in Haiti de straat hollend oversteken, en dus staan de kinderen op borden aan scholen rennend afgebeeld.

De lokale Rotary-club vond de handgemaakte schilderwerkjes blijkbaar maar niks, en waar de rijkere kinderen naar school gaan, hebben ze hun eigen versie geplaatst met een kleine reclame eronder zodat iedereen zou kunnen zien welke goede werken ze allemaal doen. Op zichzelf een totaal nutteloze investering, want kinderen van rijke ouders steken de straat helemaal niet over, zij worden afgehaald door de chauffeur aan de schoolpoort en dat geeft dan ook weer verkeersopstopping…

Gerrit Matton
1 december 2008

Meer artikels uit deze Lambi

Meer artikels uit deze rubriek