Ramp in Haïti
Foto: pater Joz De Bauw
E-mail van Jan Hoet
Gisteren haalden we de laptop van Wilnise ongeschonden uit het puin van ons huis en die heeft een wireless connectie. Ik probeer sindsdien deze boodschap te versturen. Zo gauw het lukt het volgende. Relaas in detail volgt later.
Het huis van Mamosa bestaat niet meer. Het is een hoop puin geworden. De aardbeving van dinsdag namiddag heeft van Port-au-Prince op minder dan 30 seconden tijd een puinhoop gemaakt. Ik zat aan de computer op mijn werkkamer in het appartement achterin toen ik de eerste aardschok voelde ik probeerde buiten te geraken en viel over de rondslingerende voorwerpen en brokken van het appartement die uit de dansende muren begonnen te donderen en bij het vallen keek ik door de open deur naar buiten en zag het grote huis vooraan in mekaar zakken als een kaartenhuisje.
Foto: pater Joz De Bauw
Ik geraakte buiten en begon verdwaasd uit te kijken naar de kinderen en Melanie. Ik zag eerst Jasmin die bij de buitendeur vastzat onder neergevallen brokken van het huis. Dan kwamen ze allen een voor een naar buiten, behalve Anne-Michelle die op haar kamer was toen de aardschok zich voordeed. We haalden Jasmin uit het puin en zijn voet was lelijk gekwetst en blijkbaar gebroken.
Gelukkig was Helene thuis, maar dan begon de omvang van de ramp door te dringen. De kliniek van de MSF lag plat en nergens was op dit uur medische zorg te vinden. Jasmin heet tot ‘s anderendaags moeten wachten op medische bijstand. Hij is nu in een hospitaal samen met Helene en Anne Michelle, die we wonder boven wonder ‘s anderendaags ‘s morgens levend onder het puin konden halen. We zijn alles kwijt, maar gelukkig geen dodelijke slachtoffers onder de bewoners van Mamosa. Ikzelf was lichtgekwets maar niets om zich ongerust over te maken.
Na twee nachten onder de blote hemel te hebben geslapen, vonden we ondertussen onderdak in ons vormingshuis in Cazeau. Envernamen we druppelgewijs de omvang van de ramp. Men spreekt al van 45.000 tot 50.000 doden. Mon Reve werd met de grond gelijk gemaakt. Port-au-Prince ligt voor drie vierden plat..
Wat jullie geplande reis betreft denk ik dat dit nu niet meer mogelijk is. Ik kan u nergens ontvangen. De meeste hotels zijn gesloten en ook de vlieghaven. Alle scholen zijn dicht. Er is hier geen brandstof niet meer te krijgen. Hoelang zal dat duren ? Zal deze ramp het einde van Mamosa zijn ????
Foto: pater Joz De Bauw
Gisteravond verneem ik dat Jasmin en Anne-Michelle naar België zouden gevacueerd worden voor medische bijstand. Helene is bij Jasmin en ik ben gedwongen volledig op haar te vertrouwen, aangezien de omvang van de problemen waar ik me nu door moet werken. Nog steeds geen internetverbinding. Ondertussen is het zaterdag. Ik ben zopas terug van Mon Rêve. Overal langs de weg vernieling en dood. Ik verneem ondertussen waar Jasmin is en ga proberen bij hem te geraken. Zijn voet zou al geamputeerd zijn. Ik ga plat onder al die spanning. Verschrikkelijk wat we hier meemaken. De lijst van vrienden die de ramp niet overleefden wordt met de minuut langer.
Ik houd het voorlopig hierbij en stuur deze eerste berichtgeving door. Zo gauw ik kan stuur ik een gedetailleerd relaas en als het kan enkele photo’s.
Groetjes aan allen.
Vanuit een vernield Haiti.
Verschrikkelijk!