Tekenen van hoop

Voor het eerst sinds lang zijn er weer tekenen van hoop. De verkiezingen zijn al met al behoorlijk verlopen, president Préval is geïnstalleerd, de door hem voorgestelde nieuwe premier en diens nieuwe regering zijn door het nieuwe parlement goedgekeurd. De onveiligheid is duidelijk verminderd, al volstaat het om even snel de rubrieken Actueel (blz. 3-4) en Dagboek (blz. 16-17) te doorlopen om vast te stellen dat het nog lang niet allemaal koek en ei is in de westerse helft van het eiland Hispaniola. Toch hoor je meer en meer mensen zeggen dat ze overwegen om voor het eerst, of sinds lange tijd opnieuw, een bezoek te brengen aan het armste land van het westelijke halfrond. Langzaam maar zeker wordt Haïti weer een land waar je naar toe kunt zonder je permanent zorgen te moeten maken om je veiligheid. Een reisdoel zonder al te grote risico’s. Bent u er al eens geweest? Misschien is de inleefreis die Broederlijk Delen volgend jaar organiseert wel iets voor u! Meer informatie daarover vindt op de bladzijden 18-19.

President René Préval heeft de gebruikelijke buitenlandse bezoeken afgelegd, en op verscheidene plaatsen, waaronder Brussel, de hoofdstad van de EU, is hem belangrijke steun toegezegd. Zelfs bijkomende steun indien zijn ploeg op relatief korte termijn resultaten kan voorleggen, als zij kan aantonen dat ze vat heeft op de situatie, dat ze het land echt regeert, dat er goed wordt bestuurd, dat er met andere woorden een redelijke kans is dat het toegezegde geld ook daadwerkelijk voor de vooropgezette doeleinden wordt gebruikt en dus zoden aan de dijk zet. Dan toch zoiets als een nieuw begin? We durven de woorden haast niet meer te gebruiken na twintig jaar waarneming van de evolutie in Haïti!

Maar uiteindelijk is er geen keuze: we moeten blijven geloven dat er hoop is voor Haïti, dat er een toekomst is voor het land. Zoals de talrijke Belgen die in Haïti blijven werken met het oog op een beter bestaan voor elke Haïtiaan. Zoals de nog veel talrijkere Haïtianen die blijven vechten voor een betere toekomst. Met welk recht zouden wij hier de armen kruisen als al die anderen dat in zoveel moeilijkere omstandigheden niet doen? Temeer daar er, voor het eerst sinds lang, weer tekenen van hoop zijn!

René Smeets
1 september 2006

Meer artikels uit deze Lambi