Vlaams Haïti Overleg

Twintig jaar geleden vertrok Jean-Claude Duvalier met de noorderzon uit Haiti. Twintig jaar geleden ook begon een groepje Haïtifanaten met het uitgeven van een Nederlandstalig driemaandelijks tijdschrift dat volledig aan Haïti was gewijd: Ayiti Nouvèl. Na het ontstaan van het Vlaams Haïti Overleg besloten enkele ledenorganisaties van dat VHO hun afzonderlijke bladen met Ayiti Nouvèl samen te smelten. Lambi was geboren.

Twintig jaar lang al volgen wij de evolutie op Haïti, en het moet ons van het hart: wij zien weinig reden tot optimisme. Duvalier ging, de militairen kwamen. De militairen gingen, Aristide kwam. Toen waren we optimistisch, maar wie was dat toen niet? Achteraf kwamen we van een koude kermis thuis. Aristide, die het zeker in den beginne goed meende, bleek niet opgewassen tegen zijn taak, bleek te diep in ondemocratische Haïtiaanse tradities te wortelen, kreeg van de internationale gemeenschap ook niet de kansen die hij, zeker in den beginne, verdiende. Aristide ging, anderen kwamen, maar beter werd het niet. Anderen gingen, Préval kwam, maar zal het nu wel beter worden? Hij was de gedoodverfde favoriet, de kandidaat van het volk, maar zijn eerste optreden, op een ogenblik dat hij nog niet eens formeel tot winnaar van de verkiezingen was uitgeroepen, bevreemdt ons. Had hij dan schrik van een tweede ronde? Dreigende taal van een man die nog niet eens formeel tot president is uitgeroepen, dat hoort niet. Zo bewijs je de democratie geen goede dienst.

Eén ding zou inmiddels wel vaststaan: de Verenigde Naties zouden voor langere tijd in Haïti aanwezig blijven. Het is waar, de vorige keer waren ze te vroeg weer weggegaan. Misschien dat het in die omstandigheden toch lukt om een nieuwe start te nemen?