Vlaams Haïti Overleg

In Noailles, op de weg van Port-au-Prince naar Malepasse (grens met de Dominicaanse Republiek) wordt de metaalkunst sinds 1950 van vader op zoon doorgegeven. Opmerkelijk is dat in dit professioneel mannenbastion een collectief van vrouwelijke metaalkunstenaars aan het werk is. Misschien een aandachtspunt in het kader van 8 maart – vrouwendag?

Toeval of niet? Maar op 25 juli 2015 vaardigt president Martelly een decreet uit dat 5 nieuwe gemeenten erkent. Het zijn sections communales, gemeentelijke secties, die promoveren tot communes of gemeenten. Het is een zaak van territoriale afbakening, een grondgebiedprocedure, die niet zo vaak wordt aangewend. Net nu Martelly per decreet regeert en nog slechts 10 zittende senatoren van de wetgevende macht voor zich heeft. Net nu er verkiezingen aankomen en zijn mandaat in januari 2016 ten einde loopt. En toeval of niet, net hij, Martelly, werd na zijn aanstelling als president eigenaar van een stuk strand in Arcahaie. De vijf nieuwe gemeenten zijn: de 7de gemeentelijke sectie Marfranc (in de gemeente Jérémie / Zuidwest), de 1ste gemeentelijke sectie Liancourt (in de gemeente Verrettes / Artibonite), de 2de gemeentelijke sectie Lapointe (gemeente Port-de-Paix / Noordwest), Quartier Baptiste de 1ste gemeentelijke sectie Renthe-Mathé (in de gemeente Belladère / Plateau Central), en Arcadins (van Montrouis à Saint-Marc).

Martissant, in het zuiden van de hoofdstad Port-au-Prince, is al sinds halfweg de jaren 2000 een probleemwijk, een overbevolkte volkswijk met veel sociale problemen en geweld, waar ook sommige bendes hun basis hebben. Midden in die zone lag een wijds park te verkommeren, een van de weinige groene zones langs de zuidelijke toegang tot de hoofdstad.
De haïtiaanse organisatie FOKAL maakt er een boeiend natuur- en cultuurpark van, in samenwerking met sociale werkers en met de lokale gemeenschap.

Dit is een kans om te werken aan een NIEUW HAITI, zegden een aantal lokale organisaties nadat ze waren bekomen van de verbijstering na de aardbeving en moedig het werk terug opnamen. Vier jaar later is er ontgoocheling, in de beloofde massale hulp, in de aanpak van de heropbouw vooral, en in het feit dat er nog maar weinig terechtkwam van goed beleid in het land. Toch kon ik tijdens mijn recent bezoek vaststellen dat de organisaties en hun leiders ondanks alles blijven doorzetten. Ze hebben ook geen andere keuze dan te blijven ijveren voor een beter leven voor hun volk. ‘Chapo ba’ voor al die lokale mensen en organisaties die niet opgeven, ook niet nu de massa van hulporganisaties wegtrekt. Hieronder mijn indrukken over veel diverse aspecten.

“I am leaving on the Liberty Bird” is een berichtje dat je vaak per e-mail krijgt als één van de buitenlandse kennissen zijn werkcontract voor Haiti ten einde is en hij/zij op het punt staat om te vertrekken. Op zijn Haïtiaans: “Mwen jwenn visa/residence mwen”, wat betekent dat iemand na een ange wachttijd zijn verblijfsvergunning gekregen heeft voor de VS of Canada. Een teken aan de wand is het als een “Pie Chance” – een breedbladige terrasplant – een bloem begint te vormen. Dit is zo zeldzaam dat de mensen dit als een gunstig voorteken zien dat er spoedig wel eens iemand zou kunnen vertrekken.

In de Canadese reeks Ulysse, le plaisir de mieux voyager verscheen eind 2001 een reisgids voor Haïti. Vroeger werd in deze kolommen ooit de vraag gesteld of een toeristische gids over Haïti zou kunnen mèt vermelding van de sociaal-economische toestand. Het antwoord is nu een gedeelte
lijk ja.