Vlaams Haïti Overleg

Het Collectif Haïti de France bestaat sinds 1992. Op dit ogenblik telt het 80 Franse verenigingen en 150 individuen onder zijn leden. Met de cycloon Matthew nog vers in het geheugen werd in november 2016 de nationale bijeenkomst van het Collectif Haiti de France gehouden in Guipry-Messac in Bretagne. Dankzij de deelname van verschillende Haïtianen, actief in het sociale, politieke en economische leven van hun land, klaarde de hemel even op. Hun bijdrage maakt duidelijk dat de hulp aan Haïti niet alleen moet evolueren van een assistentiële aanpak naar partnerschap, maar dat de Haïtianen de mogelijkheid moeten krijgen zelf te handelen en zelf hun organisatorische, technische of financiële middelen te evalueren.

In deze optiek volgt hieronder een overzicht van elementen die kunnen bijdragen tot de heropleving van de landbouw en de veeteelt, gebaseerd op de verwezenlijkingen van Michel Chancy, stichter van Veterimed, staatssecretaris van de dierlijke productie van 2008 tot 2016 en professor aan de Faculteit van Landbouwwetenschappen en Milieu aan de Quisqueya-Universiteit (uniQ) van Port-au-Prince.

Weer noodhulp nodig om het zwaar getroffen zuiden van Haïti recht te helpen. Zal men lessen trekken uit de hulp na de aardbeving?

In december 2015 vond in Parijs de 21ste klimaatconferentie van de Verenigde Naties plaats. Er werden nieuwe akkoorden gesloten met als belangrijkste doel oplossingen te vinden om de opwarming van de aarde te beperken tot 2 graden. Maar terwijl er nog maar eens onderhandeld werd over de toekomst van onze planeet, betalen sommige landen nu reeds de tol van de klimaatveranderingen, zoals Haïti, dat alleen al omwille van zijn geografische ligging kwetsbaar is. In afwachting van echte oplossingen van de kant van de regering en van publieke instanties, heeft de Haïtiaanse civiele maatschappij reeds geprobeerd om duurzame aanpassingen te ontwerpen.

Op 28 juli 1915 om 11 u. ’s morgens verlieten 300 Amerikaanse mariniers de kruiser Washington, die voor anker lag in de baai van Port-au-Prince. Onder het mom de levens van de Amerikanen en buitenlanders te beschermen, namen zij de controle over van de hoofdstad, wat het begin inluidde van een 19 jaar lange bezetting. De avond voordien waren de Haïtiaanse president Vilbrun Guillaume-Sam en de generaal Charles Oscar Etienne door een woedende menigte uit hun respectievelijke schuilplaatsen, de Franse en de Dominicaanse Ambassade, gehaald en aan stukken gehakt uit wraak om de moord op een honderdtal politieke gevangenen. De Amerikaanse president Woodrow Wilson maakte handig gebruik van de verdeeldheid onder de Haïtianen om zijn wil op te leggen. Voor de Amerikanen kwam het er op aan een wettelijk kader te scheppen voor de bezetting.

Dit is een kans om te werken aan een NIEUW HAITI, zegden een aantal lokale organisaties nadat ze waren bekomen van de verbijstering na de aardbeving en moedig het werk terug opnamen. Vier jaar later is er ontgoocheling, in de beloofde massale hulp, in de aanpak van de heropbouw vooral, en in het feit dat er nog maar weinig terechtkwam van goed beleid in het land. Toch kon ik tijdens mijn recent bezoek vaststellen dat de organisaties en hun leiders ondanks alles blijven doorzetten. Ze hebben ook geen andere keuze dan te blijven ijveren voor een beter leven voor hun volk. ‘Chapo ba’ voor al die lokale mensen en organisaties die niet opgeven, ook niet nu de massa van hulporganisaties wegtrekt. Hieronder mijn indrukken over veel diverse aspecten.