Auteur: Jan Hanssens, vertaald door Rhoddy Petit
De Cran (Cellule de Réflexion et d’ Action Nationale of Cel van Reflectie en Nationale Actie) bestudeerde de huidige conjunctuur in een vergadering op de derde zondag van februari en roept om hulp voor Haïti … Ja, het land is zwaar ziek. Waar zijn de mannen en de vrouwen die voortdurend verklaren koppig en enkel zijn goed na te streven.
Wat onze aandacht trok:
1. De kwestie van de ontvoeringen, aanwezig in alle gesprekken
De CRAN hoort de kreten van getuigen en de slachtoffers die lijden onder de gevolgen van de ontvoeringen. De stilte en de onverschilligheid van de autoriteiten is verwarrend. Zijn de slachtoffers dan geen mensen? Zelfde vraag voor de 5 kinderen en volwassenen die omkwamen in de brand in Fermathe, zijn zij geen mensen? Verdiend hun gruwelijke dood geen goede reflectie en vastberaden beslissingen zodat dergelijke drama’s zich niet meer zouden voordoen?
Maar de ontvoeringen die gebeuren, zouden iets anders kunnen verhelen. Want geen enkel onderzoek leidt tot resultaten of tot sancties. Deze situatie zou wel eens een bepaald politiek of economisch belang kunnen hebben. Meerdere personen en belangengroepen kunnen verborgen voordelen halen uit een dergelijke situatie.
Er zijn zelfs mensen die denken dat de regering er alle belang bij heeft wanneer schrik onder de mensen heerst, wanneer ze niet op straat komen, wanneer ze niet manifesteren. Zo zou de regering vrij kunnen handelen: decreten uitvaardigen, de grondwet veranderen of amenderen, de ‘nationale veiligheid’ herdefiniëren, de regels van openbare aanbestedingen veranderen, contracten afsluiten in de sector van de mijnbouw. Elk van deze punten zou een goede reflectie verdienen, wat ons verplicht te zeggen: opgepast … enkel een wettelijke regering onder controle van het parlement kan de natie engageren bij hervormingen.
De CRAN vraagt aan alle politieke actoren in deze zware crisis die het land doormaakt, om te kijken naar het land en de natie boven de verborgen belangen en een klein voordeel die een politieke strategie zou kunnen bieden. Het land is té ziek om criminele middelen toe te passen ten koste van de arme bevolking van het land.
2. De werkomstandigheden van de politiemensen: hoe een soliede politiekorps opbouwen?
De politiemensen eisen de oprichting van een vakbond om hun belangen te verdedigen. Maar dit zou in tegenspraak zijn met de interne reglementering van de politie. De CRAN denkt:
- Zelfs zonder dat er momenteel een vakbond is, heeft de politie correcte en legitieme eisen. Deze moeten wel kunnen uitgedrukt worden op een manier die de motivatie van de leden en de instelling zelf versterken; het werk moet op een efficiëntere manier kunnen: de kwestie van het salaris, de organisatie en de werkomstandigheden, de verzekeringen, …
- Een vakbond heeft zeker regels. Normaal toont de wet de te volgen procedure om van zijn rechten te genieten volgens de grondwet van het land. Het lijkt logisch dat er limieten zijn bij de acties van het politiekorps, dat een openbare dienst vervult en gewapend is. Zoals elk korps met een groot sociaal belang, zijn er beperkingen of voorwaarden verbonden aan hun actie.
- De CRAN suggereert eveneens dat de politie zorgzaam zou zijn met het materieel dat de maatschappij hen ter beschikking stelt. Het is niet normaal dat elke keer opnieuw aan het buitenland gevraagd wordt om het materieel te vernieuwen, zonder dat er sprake is van enig onderhoudsplan.
Het conflict tussen de politie en het leger houdt niets goeds in. Het herinnert aan de gebeurtenissen die plaats vonden tussen de kazerne Dessalines en het Leopardkorps. De manifestaties van de politie moeten geen alibi zijn voor de regering om politieke vervolging te ontketenen; zoals de eisen van de politie geen bron zouden mogen zijn van verhoogde onveiligheid.
De CRAN begrijpt de frustratie van de politiemensen helemaal, die het goed van het land voor ogen hebben, wanneer justitie die zij dienen niet beantwoordt aan wat ze moet doen, wanneer ze in het land door haar niet-optreden de straffeloosheid en de onverantwoordelijkheid aanmoedigt. Ja, justitie moet onafhankelijk zijn; de onderzoeken moeten tot resultaten leiden, tot vonnissen en tot sancties; de plegers van misdaden moeten weten dat er sancties verbonden zijn aan misdaden. Ook het gevangeniswezen verdient meer aandacht en middelen. Wanneer de onderzoeken niet tot resultaat leiden, als er geen vonnissen zijn en straffen, dan moedigt men in feite een politiek van straffeloosheid en onverantwoordelijkheid aan.
3. De actie van de regering zit in een impasse … de oppositie toont zich zonder visie. Welke weg te volgen?
De CRAN raadt de regering aan om de wet te respecteren, te stoppen met bedreigingen, te luisteren naar de echte raadgevingen die verschillende groepen haar toesturen, om transparant te zijn in al haar acties. Bijvoorbeeld: hoe is het uit te leggen dat er geen middelen zijn voor de reguliere salarissen, terwijl duizelingwekkende sommen uitgegeven worden aan extraordinaire zaken van allerlei slag.
Het land loopt over van competente en gekwalificeerde mensen. Het is niet aan de president om alleen te handelen, met of zonder ‘karavaan van verandering’. Het is beter om ruimte te creëren waarin lokale verantwoordelijken kunnen handelen en daar middelen voor krijgen. Decentraliseer het land zoals het gevraagd wordt door de Grondwet: geef aan de lokale overheden de middelen en de verantwoordelijkheid om te handelen.
Justitie moet onafhankelijk zijn. Zonder dominantie van en controle door politieke krachten. Pas toe wat in de Grondwet van 1987 staat, want tot vandaag zijn we ver van zijn integrale toepassing. Ja, de Grondwet heeft ontegensprekelijk gekozen om het regime van een almachtige en dictatoriale president te beëindigen. Deze kwestie is te belangrijk dat ze op een vluggertje zou worden afgehaspeld, zonder dat er een echt publiek debat is.
CRAN pleit ervoor dat men aan politiek zou doen met middelen die de waardigheid van personen en hun opvattingen respecteert; de wet van het land dient gerespecteerd.
CRAN wil zijn reflecties open stellen voor iedereen die oprecht naar vooruitgang van het land streeft, zonder vooroordelen, zonder kleinzielige belangen voorop te stellen. Iedereen die akkoord gaat met dit principe mag contact opnemen met één van de leden.
Port- au-Prince, 26 februari 2020.
Ondertekend door leden van CRAN en door vertegenwoordigers van de organisaties: TKL, ASOKOPEG, CREE, SPI en CONASCH. Samen 9 mensen.
Coördinator Jan Hanssens CICM
