Auteur: CRAN (Cellule de Réflexion et d’Action Nationale). Vertaald door Rhoddy Petit
Oktober 2022. De afgelopen maanden heeft CRAN weinig van zich laten horen. De leden daarentegen hebben met veel aandacht de richting gevolgd, die het land wordt opgelegd. Verschillende leden waren actief in hun eigen organisatie.
- Wat we niet hadden gewild, lijkt sowieso nodig. De internationale gemeenschap toont meer aandacht voor het land. De waargenomen situatie is die van grote verdeeldheid en het ontbreken van een gemeenschappelijk project; De aanleiding is die van verschillende tegenslagen die het land treffen, zoals de heropleving van cholera, de brandstofcrisis en de hoge kosten van levensonderhoud, scholen die gesloten blijven, bendes die zich met meer wreedheid opdringen, verkrachting en zoveel leed opgelegd ook aan kinderen. De directe aanleiding is de vraag van de ‘de facto’ regering die tegelijkertijd beweert “de situatie te beheersen” en tegelijkertijd om “hulp” roept omdat te veel gebeurtenissen uit de hand lopen. Iedereen gebruikt iedereen om kleine extraatjes te krijgen en zich excuses te verschaffen. Politieke leiders gebruiken het volk, gewapende bendes lijken het volk te steunen in hun eisen, maar tegelijkertijd gebruiken ze het volk om misdaden en moorden te plegen. Grote bedrijven hebben bescherming nodig tegen bendes, bendes gebruiken bedrijven en politici om geld en middelen te krijgen om te opereren; Tegelijkertijd plegen ze misdaden, ontvoeringen, overvallen en eisen ze losgeld.
- Het land is in een situatie beland die zwaar weegt op de rug van een bevolking die van dag tot dag moet overleven. Alle sectoren moeten met grote oprechtheid naar zichzelf kijken, om te ontdekken waar ook zij hebben bijgedragen aan het creëren van een dergelijke situatie.
- Gewapende groepen bestaan al langer. Onder de dictatuur creëerde en controleerde de staat zelf verschillende paramilitaire groepen om de bevolking te terroriseren en te controleren; ze werden VSN, tonton macoutes of FRAPH genoemd. Na de demobilisatie van het leger waren er in sommige wijken de zogenaamde chimères, schimmige bendes, en in bepaalde wijken zelfs populaire groepen voor zelfverdediging. Er waren gewapende groepen om verkiezingen te controleren, bedrijven te beschermen, een overwinning te verzekeren of een monopolie te beschermen. Bendes namen een serieuze uitbreiding vanaf het moment dat de staat ze ging beschermen en gebruiken, en hen zo de status van “legale bandiet” verleende.
- Dus, in alle coalities, zoals in de overeenkomst van 11 september en die van Montana of anderen, zou het mogelijk zijn om actoren te vinden die bendes steunen, of die op hun krachten vertrouwen en hen aanmoedigen: deze zijn ofwel paralegal, of ze staan volledig buiten de wet, of ze zijn een “legale bandiet” met de steun van bepaalde autoriteiten, of ze zijn nog iets anders… Maar wie zou vandaag, na alle gepleegde misdaden, na alle moorden en straffeloosheid, na de blokkade van het economische en sociale leven, kunnen beweren dat het land langs deze weg in staat zal zijn om een democratie op te bouwen, waar de bevolking vrij kan aan deelnemen, binnen het kader van een rechtsstaat waar alle burgers aan dezelfde wet zijn onderworpen? Hoe kan straffeloosheid worden uitgeroeid als “pakèt moun genyen yon zanno kay òfèv la”? (Wat als in politieke zaken, zoveel mensen dezelfde methodes gebruiken die ze voor anderen verborgen houden?)
- De internationale gemeenschap moet het falen van haar veelvoudige inmenging in de interne aangelegenheden van het land in de afgelopen tijden erkennen: sinds de kandidatuur van de heer Gérard Gourgues, de twee staatsgrepen tegen president Aristide, en toen Martely in de tweede ronde als kandidaat werd voorgesteld … Niets van al deze inmenging heeft het land vooruit geholpen, integendeel…
- Tegenwoordig wordt het land geconfronteerd met de dreiging van een buitenlandse gewapende macht die “orde” moet brengen in het land (zoals het wordt genoemd).
CRAN hamert op de kwestie van transparantie voor dit alles. De mensen in het land moeten weten wat hen te wachten staat. Dat is hun goed recht. Het moet niet alleen maar lijden en lijden onder de slechte beslissingen van sommigen en de slechte wil van anderen.- De politie moet worden versterkt, eventueel met de hulp van speciale technische missies om hen bij te staan in hun opleiding.
- Humanitaire missies zijn mogelijkheden met een duidelijk mandaat, met actoren die bereid zijn om de bevolking te helpen, die het slachtoffer is van te veel eerder geleden verwaarlozing.
- Elke echte oplossing zal echter noodzakelijkerwijs vanuit het land zelf moeten komen:
Politieke en economische sectoren, wanneer ze willen afspreken om grotere tegenslagen voor het land te voorkomen;
Druk van het maatschappelijk middenveld en van volksorganisaties zal altijd nodig zijn, omdat je niet snel zal zien dat de rijken enkel uit goodwill hun privileges prijs geven.
CRAN ziet niet de noodzaak in van een buitenlandse militaire landing, daar waar een politieke wil in het land tot stand kan komen, behalve voor precieze en beperkte technische missies, waarvoor elke keer een specifieke overeenkomst nodig zou zijn.
- CRAN blijft pleiten voor een goede, oprechte dialoog tussen burgers van hetzelfde land.
- Waarom zouden Haïtianen, kinderen van dezelfde natie, het niet eens kunnen worden over een aantal echt dringende punten die moeten worden gerealiseerd?
- Waarom slaagt geen van de actoren erin een andere een beetje tegemoet te komen met een minimale stap in zijn richting … Zou elk gelijk bij die ene gesprekspartner liggen, zodat die andere het niet eens zou verdienen om naar hem te luisteren? Ja, elke dialoog moet plaats vinden in de waarheid die aanwezig moet zijn, zelfs voordat men gaat samenzitten. Om deze reden moet ook justitie inspraak hebben in de organisatie.
- CRAN roept iedereen op om te stoppen met het zaaien van verwarring, intentionele veroordelingen en beschuldigingen, die mensen laten geloven dat de eisen van het volk tijdens demonstraties, activiteiten zijn die verband houden met criminele bendes. De bevolking heeft het recht om haar onenigheid te uiten met de machthebbers of met specifieke gezagsbeslissingen.
- Hier zijn onze voorstellen die niet lang op zich zouden moeten laten wachten:
- (a) Voor alle politieke actoren: Dialoog tussen Haïtianen blijft een grote noodzaak en prioriteit. Elke sector moet zich verplicht voelen om mee te doen het land uit het slop te halen waarin het zich bevindt. Alle sectoren moeten meedoen: degenen die beweren de macht van de staat te controleren (als ze crimineel aan niets schuldig zijn), degenen die politiek actieff zijn, politieke partijen, enz. De kerkelijke sector en de religies moeten ook meewerken om een oplossing te vinden voor het ongeluk dat het land bedreigt.
- (b) Aan de politie: CRAN complimenteert alle politiemensen die zich inzetten voor de uitvoering van hun taak, die hun leven wagen om het publiek te beschermen en te dienen. Helaas zijn er te veel schandalen rond de HNP. Te veel verborgen afspraken en medeplichtigheid met bandieten, zelf het doorgeven van wapens. Doorlichting van en meer controle op politieagenten is nodig, met sancties zonodig.
- (c) Aan de overheid: De prijs van brandstof aan de pomp moet omlaag. Er moeten goede opwaartse beslissingen worden genomen op het gebied van het minimumloon.
- (d) We kijken reikhalzend uit naar de publicatie van de lijst van mensen in de politieke en economische sectoren die samenspannen met de bendes, die hen wapens en geld leveren. Burgers moeten deze politieke figuren aanwijzen en stoppen met hen verantwoordelijke posities in de staat toe te vertrouwen.
- (e) Met betrekking tot rechtvaardigheid: De verlamming van justitie maakt het mogelijk dat straffeloosheid onbeperkt vooruitgang boekt. Een brede overeenstemming tussen alle actoren moet beslissen hoe de tekortkomingen in het systeem moeten worden opgevuld.
- (f) Gevangenisadministratie en parketten: Gevangenissen vereisen dringende actie. Te veel geweld op personen door verlengde voorhechtenis zonder dat processen zijn ingepland, noch vooruitzicht op verbetering van de gevangenis-omstandigheden.
- (g) Ministerie van Onderwijs: De heropening van scholen kan niet wachten; de toekomst van het land kan niet worden verzekerd als kinderen en jongeren niet naar school kunnen gaan om hun geest en kennis te ontwikkelen. De jeugd is de ziel van het land. Laten we stoppen met het massaal schenden van de rechten van jongeren en kinderen, met name het recht op onderwijs.
- (h) De economische sector: we moedigen de economische sector aan om in de nabije toekomst te onderzoeken hoe we goede werkgelegenheid kunnen creëren. Een grote bron van wanhoop is dat veel mensen zich niet nuttig voelen voor zichzelf of hun geliefden. Het creëren van banen stelt mensen in staat om een inkomen te verdienen voor hun gezinnen. De economie mag niet alleen een middel zijn om zichzelf te verrijken, maar een instrument om het algemeen welzijn te waarborgen en te bereiken.
Voor CRAN