Adem, ogen, herinnering

Het meisje Sophie groeit op bij haar tante op Haiti. Op haar twaalfde vertrekt zij naar New York, naar haar moeder die zij verder niet kent tenzij van brieven en foto’s. Het buitenleven op Haiti inruilen voor het grootstadsleven in de V.S. is een parcours met veel hindernissen, nog extra verzwaard door de moeizame relatie tussen moeder en dochter en de belastende voorgeschiedenis die daarmee samenhangt (Sophie is de vrucht van een verkrachting door wellicht een Tonton Macoute).

Sophie keert met haar eigen dochtertje Brigitte terug naar haar wortels in Haïti, naar haar tante en haar oma, naar haar ‘natuurlijke omgeving’. Het grootste deel van het verhaal speelt dus op (een door de militairen gedomineerd) Haiti, waar de moeizame relaties tussen moeder en dochter langzaam uitgeklaard geraken, alvorens uiteindelijk toch nog een dramatische wending te nemen in de V.S.

Dit verhaalstramien wordt door middel van een sober en treffend taalgebruik ingebed in een prachtige, van magie doordrenkte sfeerschepping die méér over Haïti zegt dan tal van wetenschappelijke studies samen.

René Smeets
1 december 2001

Edwidge Danticat, Adem, ogen, herinnering, Wereldbibfiotheek, Amsterdam, 1995, 206 blz.