Vlaams Haïti Overleg

Eerste indrukken van Sara Van den Eynde

Het is zes uur in de morgen als we het dorp achter ons laten. Antoinier, een boer en eigenaar van een aantal visvijvers, staat al enige tijd langs de weg op ons te wachten, als wij hem even buiten Acul Samdi in de jeep helpen. Hij wijst ons de weg naar zijn huis waar hij uitleg zal geven over zijn visvijvers. Na een lange rit door de bergen, parkeren we de jeep op een open plek. Nu moeten we de tocht te voet verder zetten. Een technisch ingenieur, opgeleid door PROTOS, voegt zich bij ons. Hij begeleidt en adviseert de boeren bij de aanleg van hun visvijvers. Na een kleine twintig minuten over kleine smalle bergpaadjes komen wij bij het huis van Antoinier. (meer lezen…)

Ismaëlle en Henry-Claude gingen graag op onze uitnodiging in om uitleg te komen geven over “kleine kredieten”. Enkele jaren eerder was dit koppel te weten gekomen dat in een ander dorp een groep zich bezig hield met het verstrekken van kleine leningen. Ze wilden in hun eigen dorp, Akul Samdi, een gelijkaardige organisatie uit de grond stampen. Op die manier wilden ze inspelen op de nood van heel wat vrouwen uit de omgeving om een centje bij te verdienen. Met veel energie togen ze aan het werk. Geinteresseerden werden aangesproken; statuten geschreven. Een hart onder de riem was toen de officiële erkenning er aankwam. Met een startsom van 30.000 gourden, die de beginnende organisatie van de parochie had gekregen, werden de eerste aanvragers bediend. (meer lezen…)

Na een weekje in Papaye (Centraal Haïti) rijden we noordwaarts. Tegen de vooravond komen we aan in Cape Haitien, een havenstad in het noorden van Haïti. We worden overdonderd. Het is hier heel stoffig, enorm lawaaierig ook, en mensen… tien.. nee, honderdduizenden… Het lijkt ons hier nog erger dan in de hoofdstad. (meer lezen…)

Met Mevrouw Marie-France Joachim, verantwoordelijke voor de sectie ‘Volkswijken’, gaan we in de wijk Martisand in Port-au-Prince naar het schooltje waar een alfabetiseringsproject loopt. We worden er opgewacht door cursisten (onder wie 1 man!) en ‘animatrices’ (lesgeefsters) van de cursus. De cursus gaat uit van een vrouwenorganisatie omdat er blijkbaar vooral bij vrouwen nood is aan zo’n cursus. Mannen worden echter ook toegelaten. (meer lezen…)

Studente Karolien, twee maanden stage in Haïti

In de voorbije maand juli trokken Marjan, Eddy, Robert, Katrien, Rik, Jonas, Gauthier en Lieve op inleefreis naar Haïti. Wekenlang hadden ze zich intens voorbereid op de grote oversteek. Hun ervaringen gaven aanleiding tot heel wat reflecties, verhalen en anekdotes. De directe achterban werd ondergedompeld in het Haïti-avontuur. Ook wij vroegen hen naar een schriftelijke neerslag. Het werd een dikke BinnenBand deze keer; maar dat mag wel eens, zeker met de vakantiedagen in het verschiet.

De derde week van de inleefreis. We verblijven in een klein aangenaam plattelandsdorpje in het noordoosten van Haïti. Een grootmoeder is met haar kleinzoontje van anderhalf jaar uit de bergen naar beneden gekomen om hulp te zoeken. De familie van het kindje is aangesloten bij een sekte. We beslissen een bezoekje te brengen aan de sektekerk en ontmoeten er de grootmoeder. In haar armen een klein, mager en totaal uitgeput jongetje: haar kleinzoon. Zijn huid is op verschillende plaatsen gebarsten. Uit de wonden druipt bloed. Eén oog is volledig dichtgeplakt: verschijnselen van een derdegraads uitdroging. Vliegjes zwermen om het kind heen en voeden zich aan het laatste restje vocht van het kindje… stervende in de armen van de oma, want de mama van 18 jaar blijkt ook ziek te zijn. (meer lezen…)