Vlaams Haïti Overleg

Het verhaal van de zoveelste willekeurige uitwijzing van Haïtianen uit de Dominicaanse Republiek brengt het ons eens te meer in herinneirng: de geschiedenis laat niet met zich spotten, zij laat diepe sporen. Zaken die decennia, ja eeuwenlang meegaan, wis je niet uit van de ene dag op de andere.

Een evidentie, zou je kunnen zeggen. En toch. Wie hoopte er begin jaren negentig dat met de val van de dictatuur van de Duvaliers en het aantreden van Aristide, de eerste democratisch verkozen president, een streep was getrokken onder een loodzware historische erfenis van vele jaren? Nagenoeg iedereen is in die val getrapt. De geschiedenis laat niet met zich sollen. De dictatuur was niet verdwenen, ze had alleen even een andere vermomming gekozen…

Zo ook zal de eeuwenoude moeilijke verhouding tussen Haïti en de Dominicaanse Republiek zeker nog enige decennia blijven nawerken, alle overeenkomsten en protocollen en andere afspraken ten spijt. Als op een dag een fait-divers ontaardt, een lont in het kruitvat wordt, dan barst de bom, dan is het hek weer van de dam, dan eisen de demonen van de geschiedenis weer hun plaats op.

Een evidentie, zou je kunnen zeggen, maar soms is het nodig dat je weer eens heel hard met je neus op de feiten wort geduwd, om dat weer ten volle te beseffen. En dan is er weinig plaats voor optimisme…