Michèle Duvivier Pierre-Louis

De nieuwe eerste minister van Haiti heet Michèle Duvier Pierre Louis. Zij volgt Jacques Edouard Alexis op die vanaf 12 april 2008 enkel de lopende zaken behartigde, nadat zijn regering niet in staat bleek om afdoend te reageren op de voedselrellen in april.

Haar kandidatuur werd op 23 juni 2008 voorgedragen door president René Preval en werd eerst op 17 juli door de Kamer van Volksvertegenwoordigers (61 voor, 1 tegen, 20 onthoudingen) en vervolgens op 31 juli door de Senaat (12 voor, 5 onthoudingen) aanvaard. Daarmee wordt zij de tweede vrouwelijke eerste minister na Claudette Werleigh (1995-1996).

Haar aanvaarding betekent een opluchting voor de meeste Haitianen, want de twee vorige kandidaten, Pierre Ericq Pierre en Robert Manuel werden door de Kamer van Volksvertegenwoordigers wandelen gestuurd.

Michèle Duvivier Pierre Louis werd geboren in Jeremie op 5 oktober 1947. Zij is gescheiden, heeft een dochter en sinds kort een kleinzoon. Haar vader was een rijke handelaar. Zij is de schoonzus van de in 1998 vermoorde geëngageerde priester Ti Jean Pierre-Louis. Zij is goed bevriend met president René Préval, met wie zij trouwens 20 jaar geleden een bakkerij uitbaatte.

Zij behaalde een diploma MA Economics aan het Queens College of the City University of New York in 1976. Zij keerde naar Haiti terug om er een interessante carrière uit te bouwen:

1976 – 1979: Credit Manager bij de Bank of Nova Scotia in Port-au-Prince;
1979 – 1982: Assistent Directeur-Generaal van de Nationale Luchthaven;
1983 – 1984: Directeur Administratie SOFIHDES (Haitiaanse Financiële Ontwikkelingsmaatschappij);
1982 – 1991: Mede-beheerder en mede-eigenaar Boulangerie du Centre;
1985 : Managementconsultant bij Fondation Haïtienne de Développement;
1986 – 1988: Nationaal Verantwoordelijke Vorming alfabetisatieprogramma Misyon Alpha;
1989 – 1991: Directeur Onderzoek bij Institut Culturel Karl Lévêque;
1991 : Lid Kabinet President Jean-Bertrand Aristide;
1992 : Consultant Volwassenenvorming in een vroedvrouwenprojekt van de WGO;
2004 – 2008: Professor bij Universiteit Quisqeya, Departement Opvoedkunde;
1995 – 2008: Uitvoerend Directeur FOKAL.

FOKAL wordt financieel vooral gesteund door de organisatie Open Society van de Amrikaanse multimiljardair George Soros. FOKAL is actief in de domeinen van opvoeding, cultuur, gemeenschapsontwikkeling, milieu, gender, maatschappelijk middenveld en vorming van jonge ondernemers. Als directrice van FOKAL gaat Michèle tot in de verste uithoeken van het land met de mensen werken die door de projecten worden ondersteund. Op deze directe manier leert zij de complexiteit van de problemen van het land kennen. Bovendien kent zij goed de NGO-wereld als Voorzitter van de Beheerraad van CPFO (Centre de Promotion de la Femme Ouvrière) en Lid van de Beheerraad van ITECA. Omwille van haar ervaring wordt zij veel gevraagd als spreker op conferenties in binnen- en buitenland en als lid van allerlei werkgroepen. Zij is ervan overtuigd dat de grootste crisis in het land deze is die de boerengemeenschap treft en in 1986 al schrijft zij in de krant Le Nouvelliste een “Pleidooi voor autonome voedselzekerheid”.

Zij staat nu voor de moeilijke opdracht een regering te vormen, in een land waarin het parlement bevolkt wordt door 19 politieke partijen, terwijl er maar 18 ministerposten te begeven zijn. Bij de stemming in de Kamer van Volksvertegenwoordigers kon zij alvast rekenen op de steun van het grootste blok, de CPP (Coordination des Parlementaires Progressistes). Ook het blok van de UPDN (Union des Parlementaires Démocrates Nationaux) steunde haar, terwijl twee andere blokken, OPL (Organisatoin du Peuple en Lutte) en FUSION (Fusion des Socio-Démocrates Haïtiens) zich onthielden.

Merkwaardig genoeg, was er in de Kamer slechts één tegenstem, van de volksvertegenwoodiger Laroure Edouard, die een ja-stem niet kon verantwoorden uit religieuze en morele gronden. Het is namelijk zo dat er zich in de media, en dan vooral op het internet, een hetze had ontwikkeld tegen de kandidatuur van Michèle, uitgaande van een gerucht dat zij zou samenleven met een vrouw en dus van lesbische geaardheid zou zijn. Het Ministerie van Vrouwenzaken nam onmiddelijk de verdediging op van Michèle. Ook journalisten, schrijvers, zangers, kunstenaars en vormingswerkers spuiden hun verontwaardiging over het feit dat sommigen het belang van de natie ondergeschikt maakten aan het verspreiden van roddels. Michèle zelf zag zich genoodzaakt op Radio Caraïbes te verklaren dat de beschuldigingen volledig uit de lucht gegrepen waren.

Op 5 augustus hield Michèle haar eerste persconferentie. Zij gaf al aan dat haar regeringsprogramma gebaseerd zal zijn op de principes van solidariteit en verantwoordelijkheid. Zij haalde belangrijke thema’s aan zoals de onveiligheid, de levensduurte, de afvalverwerking, de werkloosheid, de opvoeding, de gezondheidszorg, de nationale produktie, energie en de jeugd. De dringendste zaken zijn de heropening der scholen in september, het opmaken van de begroting voor het volgende werkjaar en de realisatie van de uitgestelde gedeeltelijke verkiezingen voor de senaat. Naast deze dringende zaken stelt zij drie prioriteiten: de infrastructuur (wegen, energie, toerisme), de menselijke ontwikkeling (opvoeding en gezondheidszorg) en veiligheid en justitie. Op deze prioriteiten enten zich overdwarse assen, zoals de hervorming van de overheidsadministratie, de decentralisatie, de deconcentratie en de lokale ontwikkeling. Zij constateert dat Haiti op twee vlakken zijn soevereiniteit heeft verloren: de voedselzekerheid en de controle over zijn grondgebied.

Guy Clymans
1 september 2008