Rubriek - Geschiedenis

In memoriam : Een volk dat een Joseph Roney voortbracht, kan niet sterven.

Joseph Roney, was één van de eerste politieke gevangenen van François Duvalier. Hij werd na een mensonwaardige opsluiting van 7 jaar vrij gelaten maar door de dictatuur verbannen uit Haïti. Deze feiten worden weer zeer actueel met de thans lopende aanklacht tegen Baby Doc voor misdaden tegen de menselijkheid. In België vond hij een nieuwe thuis. Hij had een droom voor Haïti en zijn verdrukt volk. Hij was er steeds op die informatieavonden, colloquia en andere solidariteitsmanifestaties rond Haïti. Op 15 januari 2013 werd hij naar zijn laatste rustplaats gebracht in Elsene. We willen Joseph een eresaluut brengen in Lambi met de vertaling van een in memoriam van Jonathan Lefèvre.

(meer lezen…)
Jonathan Lefèvre, vertaling Rhoddy Petit
1 april 2013

Haïti’s onafhankelijkheidsverklaring ontdekt

Dessalines

Julia Gaffield, een Canadese die aan een doctoraat werkte over Haïti’s onafhankelijkheidsstrijd, ontdekte in de Nationale Archieven te Kew (Londen) de in januari 1804 gedrukte onafhankelijkheidsverklaring van Haïti.

(meer lezen…)
Paul De Wolf
21 december 2012

Eindelijk wat Franse belangstelling voor de geschiedenis van Haïti

Naar aanleiding van de tweehonderdste verjaardag van Haïti’s onafhankelijkheid in 2004 is het Collectif Haïti de France een pleidooi begonnen voor (meer) aandacht in de handboeken van de Franse scholen voor de geschiedenis van Saint-Domingue en de geboorte van de Republiek Haïti.

(meer lezen…)
Paul De Wolf
3 september 2012

Open brief aan President Martelly

Betreft: Dossier van de ex-dictator Jean-Claude Duvalier

Open brief aan de President van de Republiek, de heer Michel Joseph MARTELLY (meer lezen…)

De ondertekenaars staan vermeld in de brief, vertaling Guy Cleymans
7 april 2012

De Aristide-factor (deel 4)

Ballingschap en terugkeer

Zoals we in Lambi 30 reeds schreven, maakte een bloedige staatsgreep onder leiding van generaal Raoul Cedras al na 7 maanden een einde aan het presidentschap van Aristide. Dat er in die korte periode internationaal tegen hem was gestookt, wordt ondertussen, enige jaren na de feiten, hoe langer hoe duidelijker. Zo blijkt de staatsgreep zelf te zijn uitgevoerd met professionele hulp van de CIA en had de hulporganisatie USAID zich de voorafgaande maanden grotendeels bezig gehouden met het steunen van die sectoren in de Haïtiaanse samenleving die tegen het beleid van Aristide gekant waren. Het politieke programma van de linkse priester-president was Washington een doorn in het oog. Een slecht voorbeeld in de regio. Het democratische intermezzo mocht dus niet te lang duren.

(meer lezen…)
Paul De Wolf
1 maart 2008

De Aristide-factor (deel 3)

Zoals we in Lambi 27 (september 2006) al schreven, was 7 februari 1991 een historische dag. Op die datum kreeg Haïti immers voor de eerste keer in zijn geschiedenis een volledig democratisch verkozen president, die zich bovendien tot taak had gesteld de gewone Haitïanen uit hun diepe miserie naar een “waardige armoede” te leiden. Meer kon men niet verwachten en een gemakkelijke opdracht zou het wellicht niet worden. De nieuwe president was dan wel priester, maar mirakels kon ook hij niet doen.

(meer lezen…)
Paul De Wolf
1 juni 2007

De Aristide-factor (deel 2)

De militairen hadden stroman Leslie Manigat tot president laten verkiezen (zie Lambi 26). Ze hoopten immers dat hij tijdens zijn lang verblijf in het buitenland voldoende contacten had opgebouwd om terug financiële hulp naar Haïti te doen stromen. Manigat kende echter zijn eigen plaats niet: hij kon het niet laten om aan de structuren van het leger te morrelen. Zo gaf hij meer macht aan de niet onbesproken kolonel Jean-Claude Paul, en probeerde hij generaal Namphy en kolonel Prosper Avril, het brein achter Namphy, op een zijspoor te manoeuvreren.

(meer lezen…)
Paul De Wolf
1 september 2006

De Aristide-factor (deel 1)

Zoals we al in Lambi 25 schreven, ontvluchtte Jean-Claude Duvalier op 7 februari 1986 Haïti. Op straat werd er gejuicht en gedanst, maar de vreugde van de bevolking sloeg al snel om in haat en agressie tegenover de symbolen van het oude regime. Zo werd het graf van de gehate Papa Doc met de grond gelijkgemaakt, aan de haven werd het standbeeld van Columbus, een teken van vijf eeuwen koloniale en imperialistische overheersing, in zee gekieperd. Huizen van haastig weggevluchte Duvalieristen werden grondig geplunderd, elektriciteitsdraden en waterleidingsbuizen werden uit de muren gerukt. Het waren allemaal tekens van de ontworteling, de ‘dechoukaj’: de Haitïanen wilden de oude maatschappij met wortel en ál uitroeien.

(meer lezen…)
Paul De Wolf
1 juni 2006

Twintig jaar geleden vertrok Jean-Claude Duvalier als een dief in de nacht

In Lambi 24 hebben we reeds beschreven hoe de eerste acht jaren van Jean-Claude Duvaliers regime gekenmerkt werden door een alsmaar toenemende corruptie. De volgende acht jaren waren niet veel beter. Na zijn huwelijk met Michèle Bennett in 1980 scheen Baby Doc immers nauwelijks nog te beseffen dat de staatsgelden niet tot zijn privé-vermogen behoorden. Ondertussen werd Haïti echter wel geconfronteerd met rampen als AIDS en de varkenspest. Toen paus Johannes-Paulus in 1983 op bezoek kwam en publiekelijk verklaarde dat er in Haïti dringend veranderingen moesten komen, betekende dit voor de president het begin van het einde.

(meer lezen…)
Paul De Wolf
1 maart 2006

Baby Doc moet zijn vader opvolgen

Zoals we reeds in Lambi 22 vermeldden, had president Papa Doc nog voor zijn overlijden in 1971 zijn jonge zoon Jean-Claude als opvolger voor het leven aangeduid. De meeste waarnemers gingen ervan uit dat de regering van de zoon geen lang leven zou beschoren zijn. Zij vergisten zich echter. Baby Doc zou het vijftien jaar uithouden, langer dan zijn vader zelfs. In dit dossier zullen we proberen hiervoor een verklaring te vinden.

(meer lezen…)
Paul De Wolf
1 december 2005