Vlaams Haïti Overleg

Haïti heeft het de voorbije maanden weer zwaar te verduren gekregen. Vier orkanen op rij teisterden het toch al zo arme, uitgemergelde land. De schade is nog lang niet helemaal in kaart gebracht, laat staan hersteld of vergoed. (meer lezen…)

Haïti heeft eindelijk weer een premier, een minister-president. Twee door president Préval aangewezen kandidaat-premiers werden om uiteenlopende redenen afgewezen door Kamer en/of Senaat. De derde, Michèle Duvivier Pierre-Louis, heeft het wél gehaald. Het land heeft dus eindelijk weer een premier – een vrouwelijke, en dat is niet de eerste keer – en er kan dus weer bestuurd worden. Hoewel… bij het ter perse gaan had de nieuwe premier wel al een lijstje klaar van wie welke ministerpost zal gaan bekleden, maar dat was nog niet formeel vastgesteld, en ze ook haar beleidsverklaring voor het parlement nog niet afgelegd. In Haïti weet je maar nooit… (meer lezen…)

De vastencampagne van Broederlijk Delen is al weer lang verleden tijd, Haïti heeft hier dank zij die goed gevoerde campagne behoorlijk veel mediabelangstelling gekregen, en het Vlaams Haïti Overleg heeft daartoe een flink steentje bijgedragen. Ook dat mag wel eens gezegd worden. (meer lezen…)

We schrijven 29 februari 2008. Op de vorige schrikkeldag, nu net vier jaar geleden vertrok Jean-Bertrand Aristide uit Haïti. Uit vrije wil, of werd hij ontvoerd? De geschiedenis zal het ons leren. In elk geval een naam die in België enige bekendheid geniet. Je zou zelfs van een BH kunnen spreken, een bekende Haïtiaan. François Duvalier, alias Papa Doc, is er ook één. Hoe kan het ook anders, één van de wreedste dictatoren uit de geschiedenis! Zo ook zijn zoon, Jean-Claude, alias Baby Doc. En – niet te vergeten – voetballegende Manu Sanon, die tijdens het wereldkampioenschap van 1974 twee keer scoorde, tegen Italië én tegen Argenitinië… (meer lezen…)

In 2008 zal Haïti alvast in België niet in het vergeetboek staan. Broederlijk Delen heeft Haïti gekozen als campagneland voor het jaar 2008. Een keuze met gevolgen. Een gegeven waaraan ook Lambi niet voorbij kan gaan. U vindt dan ook meer informatie over de campagne in ons dossier, op de bladzijden 9 tot en met 12. (meer lezen…)

Het was met gemengde gevoelens dat ik voor het eerst naar India reisde. Een ontwikkelingsland, dat hoog op de prioriteitenlijst van vele niet-gouvernementele organisaties staat, maar tegelijkertijd ook een land dat te boek staat als zeer geavanceerd. Op het stuk van de informatietechnologie, om maar iets te noemen. Een land ook met een extreme dualiteit: een schrijnend, zeg maar schreeuwend contrast tussen, enerzijds, heel veel armoede en, anderzijds, een haast onmetelijke rijkdom voor een kleine groep van welgestelden. De drie uur durende treinrit tussen Chandigarh en Delhi zal in mijn geheugen geprent blijven: een zeer luxueuze uitstap, met internetverbindingen in de eersteklascoupé’s, en een maaltijd geserveerd als ging het om een vliegreis. Daartegenover het gedrum van de Indiërs om een plaatsje te bemachtigen in de niet-gekoelde, overvolle tweedeklascoupé’s.… (meer lezen…)

Bij het herlezen van de artikels voor dit nummer viel het ons op: “Minder geweld” in de titel van het eerste artikel, een bijdrage over theater, een artikel over carnaval, een column over uitstapjes, het hier druk in de weer zijnde Europees Haïti Overleg, Haïti als centraal onderwerp voor een wereldkamp… Kortom: veel aandacht voor Haïti hier in België en, althans op het eerste gezicht, weinig (slecht) nieuws vanuit Haïti zelf. (meer lezen…)

Het is, in “vakkringen”, een voorbeeld dat al jaren meegaat om de grootspraak rond de voordelen van de liberalisering te ontkrachten: sinds Haïti de douanetarieven op de invoer van rijst heeft aangepast, beter gezegd: heeft moeten aanpassen in het kader van de zogeheten liberalisering of mondialisering, is de binnenlandse rijstsector nagenoeg ineengestort. Laat er nu net één sector zijn die goed functioneerde, die tienduizenden mensen werk bood, die het land toeliet om alvast voor een deel in zijn eigen voedselbehoeften te voorzien… (meer lezen…)

Als de moed je soms in de schoenen zinkt omdat de situatie in Haïti er maar niet op verbetert,
als je zin krijgt de schouders te laten hangen omdat alle inspanningen om de situatie daar te verbeteren wel tot mislukken gedoemd lijken,
als je jezelf begint af te vragen waarom je nog zou voortdoen als het toch allemaal geen zoden aan de dijk brengt,
als je zin krijgt je in eigen schelp terug te trekken omdat het toch allemaal geen verschil lijkt te maken,
als de lust je bekruipt om je voortaan enkel nog bezig te houden met je eigen huis en het tuintje ervoor omdat je daar ten minste de resultaten van je inspanningen kunt zien,
als je gaat overwegen je terug te trekken op je eigen kleine vierkante meter en begint te denken: laat anderen het maar doen, (meer lezen…)

Voor het eerst sinds lang zijn er weer tekenen van hoop. De verkiezingen zijn al met al behoorlijk verlopen, president Préval is geïnstalleerd, de door hem voorgestelde nieuwe premier en diens nieuwe regering zijn door het nieuwe parlement goedgekeurd. De onveiligheid is duidelijk verminderd, al volstaat het om even snel de rubrieken Actueel (blz. 3-4) en Dagboek (blz. 16-17) te doorlopen om vast te stellen dat het nog lang niet allemaal koek en ei is in de westerse helft van het eiland Hispaniola. Toch hoor je meer en meer mensen zeggen dat ze overwegen om voor het eerst, of sinds lange tijd opnieuw, een bezoek te brengen aan het armste land van het westelijke halfrond. Langzaam maar zeker wordt Haïti weer een land waar je naar toe kunt zonder je permanent zorgen te moeten maken om je veiligheid. Een reisdoel zonder al te grote risico’s. Bent u er al eens geweest? Misschien is de inleefreis die Broederlijk Delen volgend jaar organiseert wel iets voor u! Meer informatie daarover vindt op de bladzijden 18-19. (meer lezen…)