Vlaams Haïti Overleg

Na een nacht slapen kwam het gezin vermoeid maar tevreden bij de rivier. Aan de overzijde ligt het thuisland, en dan vergeet je meteen elke inspanning. De man nam zijn vierjarig zoontje op en zette het hoog in zijn nek. Hij gaf zijn hoogzwangere vrouw een ondersteunende arm en beiden stapten in de rivier. Het water kwam tot aan hun middel, maar vrij vlug waren ze aan de overzijde. Een eind verder, onder een mangoboom, maakte de man een bed van droog gras. Het hele gezin viel weldra in een diepe slaap.

De jaarwisseling heeft voor Ossé geen geheimen of verrassingen. Als een vertrouwd ritueel komen dezelfde gebeurtenissen elk jaar terug…

Als leerlinge viel ze op in de huishoudschool. De groep meisjes verkoos haar om hen te vertegenwoordigen bij de directie. Na drie jaar behaalde ze een certificaat algemene vorming. Daarmee vond ze tijdelijk werk in een andere provincie.

In “Duivelse vertellingen van Haïti” (Mimi Barthélémy, uitgeverij Karthala – 1995) neemt de duivel een voorname plaats in. Hij belichaamt het Kwade, neemt het vaak op tegen God maar wordt over het algemeen ontmaskerd en geneutraliseerd door iemand die zuiver van hart is.

“Je stinkt”, zeiden de andere leerlingen en één voor één schoven ze een eind weg van de kleine Modlien. Heel alleen zat het meisje op de hoek van haar bank, bedekte haar hand met een lap stof en boog diep over haar leesboek. Na de speeltijd kwam ze niet meer terug in de klas. Onder een boom, een eind van de school, zat het kind vol verdriet te wenen.