Een goed rijdier brengt je na drie uur van de provinciestad naar Pablokal. Die buitenpost is zeker niet het uiteinde van de wereld, maar toch is het een afgelegen gebied met een vrij gesloten bevolking. Alleen de hanengevechten van Pablokal zijn bekend tot ver in de omgeving. Bij een bezoek blijven we meestal twee of drie dagen. Dan is er een viering met zang en dans, soms zijn er ook doopsels en huwelijken. We volgen er ook alfabetiseringsgroepen en “ti legliz”. Bij het licht van de oliepit luisteren we ’s avonds naar de vele verhalen. (meer lezen…)
Raymond De Caluwé
1 september 2009