Boek van Emmelie Prohpète / Bijdrage Rhoddy Petit
Les Villages De Dieu is volgens Dany Laferrière een uitzonderlijke roman. Het beste boek over Haïti. De meest sterke, de meest juiste en misschien wel het best geschreven werk. Veel eer voor Emmelie Prophète, de journaliste, poëte, schrijfster en recent ook politica
Dany Laferrière is niet de eerste de beste, consulteer maar eens wikipedia. Zelf las ik het boek ook graag, gedreven door het inzicht dat het werk geeft in de levens in de sloppenwijken en vooral over zij die daar de lakens uitdelen. Gewapende bendes, die de handleidingen van de maffiosi op hun duimpje kennen en toepassen, bovendien steeds meer gebied en mensen willen controleren.
Toen bleek dat diezelfde Emmelie Prophète op 17 januari 2022 Minister van Cultuur en Communicatie werd onder de betwiste de facto premier Ariel Henry, tot daar aan toe. Maar in november van datzelfde jaar komt daar het Ministerschap van Justitie en Publieke Veiligheid bij en dat is wel een hele boterham en heel bizar. De cumul alleen al lijkt me een verraad aan het Haïtiaanse volk. Het boek van de schrijfster duim omhoog, de politieke Prophète doet veel vragen rijzen! In Ayibo Post lezen we : Emmelie Prophète zal collectief worden herinnerd als een niet-competente minister van een corrupte regering, die het onvermogen van de Haïtiaanse staat om de veiligheid van zijn burgers te verzekeren bestendigt, onder de leiding van de controversiële eerste minister Ariel Henry. Mevrouw Prophète is weinig zichtbaar, houdt zich blijkbaar gedeisd en komt ze dan toch eens in de pers als minister van justitie, is het om toe te geven dat er inderdaad ‘verloren territoria’ zijn voor de overheid, waar bendes heersen. Een uitspraak die haar op veel kritiek kwam te staan. Waar blijft een doortastend beleid van haar en de regering?
Uit de Internationale Organisatie van de Francofonie
Vertaling: Rhoddy Petit.
Emmelie Prophete (Haïti) is een van de 10 finalisten van de 20e editie van de Prix des 5 continents met haar roman Les villages de Dieu, ed. Mémoire d’encrier (Canda-Québec).
Verschanst in wijken die hun naam ontlenen aan bijbelse legendes – Goddelijke Kracht, Bethlehem – plunderen, verkrachten en vermoorden criminele bendes, straffeloos. Celia, een tiener, probeert te overleven, soms door zichzelf te prostitueren, soms door de vrouwen van de stad te beschrijven op sociale netwerken, waar ze een influencer wordt. De dorpen van God vertellen de ineenstorting en banaliteit van het kwaad in deze stad Port-au-Prince die aan zijn demonen is overgeleverd.
Bio express
Emmelie Prophète, geboren in Port-au-Prince, is dichteres, romanschrijfster en journaliste. Ze publiceerde met Mémoire d’encrier Le testament des solitudes, wat haar de Grand Prix littéraire de l’Association des écrivains de langue française (ADELF) 2009 opleverde, Le reste du temps (2010), die het verhaal vertelt van haar speciale relatie met journalist Jean Dominique, vermoord in 2000, Impasse Dignité (2012), Le bout du monde est une fenêtre (2015) en Un ailleurs à soi (2018). Haar laatste roman gepubliceerd in 2020 in Montreal, Les villages de Dieu, was finalist voor 2021 « Prix Ivoire for African Literature of Francophone Expression ». Het grootste deel van haar werk wordt uitgegeven door Mémoire d’encrier. Emmelie Prophète bouwt door de boeken heen een werk vol nuances en complexiteit, dat de gewone, meestal arme mensen van het land Haïti op de eerste plaats zet. Als erfgename van Marie Vieux Chauvet vertelt ze het leven van vrouwen, de hardheid van hun dagelijks leven en hun droom om te bestaan.