Door econoom, schrijver Leslie Péan Ingediend bij AlterPresse op 5 februari 2024. Vertaling Rhoddy Petit.
Angst is van kant gewisseld. Paniek maakte zich meester van Port-au-Prince. De strop snoert steeds dichter rond de nek van Ariel Henry, die er de afgelopen drie jaar geen genoegen mee nam Haïti te reduceren tot een jungle-staat, zonder enige wettigheid of legitimiteit, zonder gekozen uitvoerende macht, zonder parlement, zonder rechterlijke macht. De crisis heeft zich gespreid en de de facto regering van Ariel Henry is in de hoek gedreven. De spanning loopt op en binnenkort zullen er waarschijnlijk overal tekorten ontstaan. Industriëlen en kooplieden dreigen failliet te gaan.
De regering heeft bendes gecreëerd om de mensen te intimideren, zodat ze bang zijn en hun rechten opgeven. Dat lost het probleem niet op. Integendeel, de onveiligheid wakkert het vuur aan van de opstand, die zich heeft verspreid naar zeven van de tien departementen. De regering kan haar plan niet meer herzien en noodmaatregelen nemen. Het is tijd om iedereen op te roepen om zijn/haar verantwoordelijkheid te nemen. In afwachting van de komst van de gewapende troepen van de Protected Areas Security Brigade (BSAP), gelieerd aan de voormalige senator en rebellenleider Guy Philippe, hebben de bewegingen van volksmobilisaties onder leiding van enerzijds Jean-Charles Moïse, voormalig burgemeester van Milot, en anderzijds van de vakbondsman Rosemond Jean [1] het voortouw genomen en demonstreren ze in de hoofdstad. De ultieme vorm van de strijd was de betoging voor de residentie van Ariel Henry op 4 februari. Politieagenten van het Corps d’Intervention et de Maintien de l’Ordre (CIMO) vuurden traangas af en vertrokken weer snel. De demonstranten gunden hen geen blik. Tussen deze grote bewegingen door beslissen de traditionele politieke bewegingen schuchter op welk been ze moeten dansen terwijl ze een herstelplan voorbereiden noodzakelijk om het faillissement van een decennium PHTK (partij van Ariel Henry) aan te pakken.
De grootst mogelijke deelname aan de strijd in de straten is nodig om de laatste krachten van de politie en het leger te verzamelen en de regering van Ariel Henry te dwingen haar winkel te sluiten. We kunnen iedereen maar uitnodigen om deze stap te zetten om de laatste haarden van deze marionettenregering te ontmantelen, want we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Daniel Foote, voormalig speciaal gezant van de VS voor Haïti, heeft al alarm geslagen door te verklaren: “Ariel Henry moet aftreden of uit de macht worden ontzet ” [2]. De Amerikaanse diplomaat drong erop aan dat omverwerping de oplossing is en vervolgde: “Dr. Henry, doe afstand van uw onwettige rol als waarnemend premier. Je hebt het Haïtiaanse volk in de steek gelaten, en elke nieuwe episode van lijden zal je worden aangerekend als je je verzet.”
Het is tijd voor woede. En dat is niet voor niets. De Amerikaanse regering moet begrijpen dat het in haar belang is om de Haïtianen hun eigen leiders te laten kiezen. Men moet ophouden zich te bemoeien met de verkiezingsuitslagen en een misdadiger als Michel Martelly op te dringen om te dirigeren, zoals dit het geval was bij de verkiezingen onder president René Préval in 2010, onder de bedreiging hun financiële steun stop te zetten. Want zelfs als ze toegeven, is het niet van harte. Het schenden van de waardigheid van mensen met geld is de slechtste vorm van beleid [4].
*Econoom, schrijver
[1] Rosemond Jean kondigt een dag van manifestaties af om de intrede van Guy Philippe in de hoofdstad voor te bereiden. Télé Ginen, 30 januari 2024
[2] Daniel Foote, Interview met Rhinews door Franckyin B. Geffrard, Miami, 4 februari 2024.
[3] Ibidem.
[4] Michael J. Seidel, Wat geld niet kan kopen: de morele grenzen aan markten, Harvard University Press, 2012.