De mediawegen zijn nogal ondoorgrondelijk. Al maanden is er heel luid protest in Haïti tegen de corruptie i.v.m. het Petro-Caribefonds, de straffeloosheid in dit verband en in veel andere onopgeloste zaken, een president die zijn beloftes niet waar maakt en erger, ook betrokken blijkt in de corruptie. De mensen die elke dag een harde strijd leveren om te overleven en hun kinderen naar school te kunnen sturen hebben schoon genoeg van het politiek steekspel dat nergens toe leidt en werpen barricades op die ‘peyi lok’ of het ‘land op slot’ doen. Sommige politici deinzen niet terug om criminele bendes te benaderen en in te schakelen en daar komt dan weer veel geweld uit voort. En zo wordt de dagelijkse strijd bijna onmogelijk en is overleven voor de meerderheid van de mensen nog het enige precaire doel. Op MO* na brengen de media daar weinig over. In ons actueel lees je daar alles over.
Een van onze redacteurs woonde in november twee gelijkaardige conferenties bij in Brussel en Parijs waar hij uit de mond van vier verschillende sprekers, advocaten en professoren, vernam hoe belangrijk de ‘Slag bij Vertières’ op 18 november 1803 wel was, het orgelpunt in de Haïtiaanse revolutie. Was je er niet bij dan lees je het in dit nummer.
En dan op 14 december hoor je plots prof. Koen Bogaert in Interne Keuken op Radio 1 onthullend spreken over de Haïtiaanse revolutie einde 18de eeuw. Over als het ware een verbeterde uitgave van de Franse revolutie, waar vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid in het slavenbestaan nog een veel diepere waarde en betekenis kregen. Het belang voor de wereld en in het bijzonder de ontwikkelingen in Zuid-Amerika valt volgens de professor niet te onderschatten. Een goed gevoel overvalt je als Haïtivriend dan wel, al steekt dit heroïsch verleden scherp af tegen de huidige toestand.
En we doen er nog een schepje bovenop door uit te pakken met bekroonde werken van Haïtianen of werken over Haïti. Raoul Peck is in de filmwereld een begrip met veel bekroond werk en schrijfsters als Danticat en Lahens leren je Haïti kennen zonder dat je er ooit een voet zet. Net als Dalembert die zich als Haïtiaan ook buiten Haïti laat inspireren en met succes. Tenslotte was ook Isabel Allende zeer gefascineerd door deze eerste onafhankelijke slavenstaat.
De Standaard van 20 december heeft het over de VN kindjes in Haïti, die niet alleen het resultaat zouden zijn van kortstondige relaties maar ook van seksueel misbruik. De Haïtiaanse overheid eist gerechtigheid en terecht, maar met welk moreel en ethisch gezag eist ze dit kan je je afvragen. De Haïtiaanse overheid moet vooral diep in eigen hart kijken! Wie moet gerechtigheid brengen over de tienduizenden restavèks of kindslaafjes, niet zelden ook seksueel misbruikt? En dan hebben we het slechts over één uitwas.
Tenslotte naderen we de tiende verjaardag van de grootste natuurramp in Haïti, de aardbeving van 12 januari 2010. Hoe is Haïti en de internationale gemeenschap daarmee omgegaan. In veel landen zal de balans opgemaakt worden. Ook wij doen dit. Ook in Brussel roept een brede groep organisaties op tot ‘Focus Haïti’. De uitnodiging staat op de website! Goed om deze 10 jaar en zoveel leed samen te delen.