Waarachtig handelen en Rekenschap geven

Waar zijn de autoriteiten? Reeds in april heeft CRAN zich deze vraag gesteld. Ondertussen zijn we twee maanden verder en CRAN doet nog steeds dezelfde vaststelling: er is geen echte autoriteit in het land.

Cel van Nationale Reflectie en Actie

De positie van CRAN in juni 2019

De levensomstandigheden van de mensen verbeteren niet: er is geen enkele doeltreffende maatregel genomen om de levensduurte een halt toe te roepen. De staat is niet opgewassen tegen de onzekerheid die een ware verwoesting aanricht. Zij die beweren autoriteit te bezitten, hebben niet de morele geloofwaardigheid om een land te leiden.

CRAN verklaart zich akkoord met de bevolking die elke corruptie en straffeloosheid voluit verwerpt. Maar CRAN stelt ook het gebrek aan respect voor mensenlevens aan de kaak, en elke onverschilligheid en geweld jegens privébezit en publieke instellingen, die aan de gemeenschap behoren. CRAN protesteert tegen de manier waarop de zakensector en de politieke instellingen met geld een burgerbeweging proberen te controleren om deze aan hun kant te krijgen.

De toestand van het land is ernstig. Er is veel goede wil en moed nodig opdat het land niet verder naar de verdoemenis zou gaan. Het gevoel van onzekerheid bij onze bevolking is groot. De levensduurte verergert gestaag en de corruptie verschijnt met al zijn destructieve kracht.

Enige autoriteit van de politie komt nog steeds niet aan bod. Het is gevaarlijk om de weg naar het noorden te nemen: Titanyin, Arcahaie, Saint Marc, Pont Sondé, Carrefour Fèy. Iedereen kan daar overal met gelijk welke misdaad worden geconfronteerd. Zo zou je toch tot de conclusie moeten komen dat er medeplichtigheid is tussen de politie en de straatrovers. Terwijl ondertussen in de hoofdstedelijke zone politiemensen sneuvelen omdat het land hen in de steek laat. CRAN wil zijn steun betuigen aan de getroffenen en hun families.

De laatste reserves waarover het land nog beschikt, moeten dienen om wapens en fanatici (om) te kopen, om stilte te bekostigen en om stemmen te winnen tijdens parlementszittingen. Is het hiervoor dat zoveel mensen zich enkele decennia geleden hebben ingezet om een einde te maken aan de dictatuur?

Betoging van het volk: Waar is het geld van Petro Caribe?

Het geweld bekladt het beeld van terechte en correcte eisen. De armen moeten kunnen leven. Het is dus niet correct dat zij weer eens de eerste slachtoffers zijn. De pers verdient alle bescherming; het vermoorden van journalisten is onaanvaardbaar, noch de aanvallen tegen de media en tegen allen die op zoek gaan naar een normaal leven. Een participatieve democratie en sociale rechtvaardigheid waarnaar we op zoek zijn, vereisen positieve verdraagzaamheid en een absoluut respect voor personen.

Een participatieve democratie en sociale rechtvaardigheid waarnaar we op zoek zijn, vereisen positieve verdraagzaamheid

De bevolking voelt zich vermoeid; ze heeft een afkeer van autoriteiten die elke dag meer en meer hun ongeschiktheid laten zien om een land te regeren. Ze zijn niet competent, zoeken hun eigen voordeel en verrijken zich op de rug van de armen. Dit alles wordt weer eens geïllustreerd in het tweede rapport van CSC/CA over Petro Caribe.

Telkens een bepaalde persoon van een zwaar-onwettelijke daad beschuldigd wordt, is er reden om een onderzoek te openen. Het is echt niet nodig dat alle beschuldigden moeten gekend zijn in een bepaalde zaak om pas dan tot verder onderzoek over te gaan. Justitie moet de haar toegespeelde dossiers behandelen zonder tijd te verliezen en met het opnemen van haar volle verantwoordelijkheid.

Eenmansactie: Waar is het geld van Petro Caribe?

Het proces PetroCaribe zou geen aaneenschakeling van politieke processen mogen zijn. Het gaat hier over rechtvaardigheid, over verantwoording afleggen, over sancties en vergoedingen opdat het land zich weer wat kan oprichten. Om dezelfde reden mag men zich niet beperken tot alleen het PetroCaribe-dossier, maar moet men verder durven gaan omdat corruptie en straffeloosheid onder het mom van onschendbaarheid, geen nieuwe feiten zijn. Denken we o.a. maar aan alle spilzucht in het ONA (Office Assurance Vieillesse), de Teleco (telefoonmaatschappij) en het rapport Paul Denis.

Wat CRAN aanraadt:

  • Indien de president aan het land nog een laatste dienst wil bewijzen, dan moet hij alle maatregelen nemen om het proces PetroCaribe onder de beste omstandigheden te laten plaatsvinden. Hij moet ook zijn eigen verdediging voor de rechtbanken voorbereiden: dat heet dan verantwoordelijkheid afleggen. Alles moet georganiseerd worden door eerlijke en competente mensen, waarover consensus bestaat tussen de politieke en sociale spelers.
  • Als het Parlement nog een restje geloofwaardigheid bezit, dan moet het ophouden met theater te spelen, maar zich opwerpen tot Hooggerechtshof (Grondwet art. 185-186) om een einde te stellen aan de immuniteit van een aantal hoge staatsfunctionarissen, zodat er eindelijk een einde komt aan de immuniteit = straffeloosheid. Sommige parlementairen vallen trouwens ook onder deze formule.
  • De actuele gebeurtenissen vragen erom dat iedereen zichzelf vergeet en de noden van het volk centraal stelt. Er mag geen sprake meer zijn van een ander weg te duwen om dan zelf diens plaats in te nemen. Elke overgangsmaatregel, zelfs indien die nog enigszins politiek getint is, mag geen streven naar macht in beweging zetten. Men moet op zoek gaan naar wat goed is voor het volk. Al wie verantwoordelijkheid opneemt, moet dit doen met bekwaamheid en toewijding. De zaak van het volk is het enige kompas.
  • Het is hoog tijd dat al wie het land liefheeft aan de toekomst denkt. Wat is onze visie op de dag van morgen? Welke prioriteiten moeten ons gidsen? Waarin moeten de staatsmiddelen geïnvesteerd worden om verspilling te vermijden en authentieke ontwikkeling te verwezenlijken? Voorlopig ontbreken debat en reflectie over deze vragen.

De zaak van het volk is het enige kompas

CRAN vraagt aan elke Autoriteit, elke Leader of Politicus om respect te tonen voor de behoeften van het volk, zodat dit waardig kan leven. Vragen wij misschien te veel? Hebben we dan niet het recht om dat respect te vragen?

Port-au-Prince, 22 juni 2019

Voor CRAN:

  • M. Pierre Yoldy Clermont, TKL
  • M. Rateau Jn Ulrick, ASOKOPEG
  • Ingr. Philomé Lucien, KLAM
  • Mme Lorna Telusma, SPI
  • P. Jan Hanssens, cicm, CONASCH, coördinator CRAN
  • Me Luicy Niclais
  • Marie Josée Désir